مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس تحلیل رفتگی آموزشی و درگیری تحصیلی با میانجی گری تفکر انتقادی در دانش آموزان مقطع متوسطه استان آذربایجان شرقی
عنوان مقاله: مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس تحلیل رفتگی آموزشی و درگیری تحصیلی با میانجی گری تفکر انتقادی در دانش آموزان مقطع متوسطه استان آذربایجان شرقی
شناسه ملی مقاله: JR_TLR-17-2_003
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_TLR-17-2_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید طاهر سیدی نظرلو - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
سیامند قادری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
فیروز محمودی - دانشیار گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
خلاصه مقاله:
سید طاهر سیدی نظرلو - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
سیامند قادری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
فیروز محمودی - دانشیار گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مقدمه: این پژوهش به منظور تعیین رابطه تحلیلرفتگی آموزشی و درگیری تحصیلی از طریق متغیر میانجیگری (تفکر انتقادی) با عملکرد تحصیلی دانشآموزان صورت گرفت.روش: پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری دادهها، توصیفی از نوع همبستگی (در قالب مدل معادلات ساختاری) میباشد. جامعه آماری مورد بررسی در این مطالعه عبارت است از کلیه دانشآموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه شاخه نظری استان آذربایجانشرقی که در سالتحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه آماری برآورد شده از جامعه مذکور عبارت از ۱۸ کلاس بود (معادل ۳۸۲ نفر)که با روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه درگیری تحصیلی زرنگ (۱۳۹۱) و پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس (۲۰۰۳) استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد متغیر درگیری تحصیلی با میزان اثر ۷۴۷/۰ و سطح معنیداری ۰۰۰۱/ ۰، با متغیر تفکر انتقادی رابطه مثبت و معنیداری دارد؛ متغیر تحلیلرفتگی آموزشی با میزان اثر ۱۴۳/ ۰- و سطح معنیداری ۰۰۲/ ۰ ، با متغیر تفکر انتقادی رابطه منفی و معنیداری دارد؛ متغیر تحلیلرفتگی آموزشی با میزان اثر ۵۹۴/ ۰ - و سطح معنی داری۰۰۰۱ /۰، با متغیر عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنیداری دارد؛ متغیر تفکر انتقادی با میزان اثر ۲۵۳ /۰ و سطح معنی داری ۰۰۰۱/ ۰ ، با متغیر عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنیداری دارد و متغیر درگیری تحصیلی با میزان اثر ۳۱۹ /۰ و سطح معنیداری ۰۰۰۱/ ۰، با متغیر عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنیداری دارد. متغیرهای درگیری تحصیلی، تفکر انتقادی و تحلیلرفتگی آموزشی به ترتیب دارای بیشترین اهمیت برای بهبود عملکرد تحصیلی دانشآموزان است. بحث و نتیجه گیری: برای ارتقاء و بهبود عملکرد تحصیلی باید میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان را افزایش داد و با برنامهریزی و کاربست راهکارهای اساسی از تحلیلرفتگی تحصیلی دانشآموزان جلوگیری و تفکر انتقادی را در دانشآموزان ایجاد و نهادینه کرد.
کلمات کلیدی: عملکرد تحصیلی, تحلیل رفتگی آموزشی, درگیری تحصیلی, تفکر انتقادی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1414451/