آبتین غلامی - کارشناسی ارشد مشاوره گرایش توانبخشی، گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر، خمینی شهر، اصفهان، ایران.
نجمه سدرپوشان - استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر، خمینی شهر، اصفهان، ایران.

مقدمه: یکی از اهداف تعلیم و تربیت، پروراندن افرادی سالم، همراه با بهداشت روانی و جسمانی است و توجه لازم نسبت به این موضوع یقینا در سرنوشت افراد تاثیری به سزا خواهد داشت. اما مسائل و مشکلات متنوعی در ابعاد آموزشی و تربیتی گریبان گیر نظام آموزشی جوامع است. هدف از پژوهش حاضر درک تجربه زیسته علل گریز از مدرسه دانش آموزان متوسطه دوره اول بود.روش: این پژوهش، مطالعه ­ای کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۹بود که تجربه گریز از مدرسه را داشته اند. نمونه پژوهش بر اساس روش نمونه گیری هدفمند از بین دانش آموزان پسر ناحیه ۲ شهر اصفهان انتخاب شدند و  تا اشباع داده ها یعنی زمانی که موضوعات جدیدی به دست نیاید ادامه یافت.پژوهش از نوع مصاحبه ی نیمه ساختاریافته و به شیوه ی گفتگوی دوطرفه بهره گرفته شد.مدت مصاحبه ها بین ۳۰-۶۰دقیقه بود. برای اجرای این پژوهش از سوالات و پرسش های باز پاسخ جهت مصاحبه با نمونه تحقیق استفاده شد. با استفاده از روش کلایزی اطلاعات مصاحبه ها موردبررسی قرار گرفت.نتایج: با توجه به ۱۳ مصاحبه ی انجام شده، پنج هسته ی اصلی و مرکزی تاثیرگذار در گریز از مدرسه به دست آمد.که هسته های مرکزی شامل پیامدهای نظام آموزشی، منظومه آسیب زای خانواده، بستر آسیب زای جامعه، عوامل آسیب زای فردی و آسیب پذیری همسالان بود که هر یک پنج از هسته­ ی اصلی نیز خود به چند کد محوری و یک کد هسته ای طبقه بندی شدند.بحث و نتیجه گیری: مدرسه­ گریزی محصول مشترک خانواده و اجتماع است و عوامل فردی و گروه همسالان در تشدید مدرسه ­گریزی اثرگذار هستند.

تجربه زیسته, گریز از مدرسه, دانش آموزان