اثر آبیاری و مدیریت تغذیه بر عملکرد و اجزای عملکرد کینوا در شرایط بیرجند

به منظور بررسی اثر آبیاری و سیستم تغذیه ای بر عملکرد و اجزای عملکرد کینوا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی در دو سال ۹۹-۱۳۹۸ اجرا شد. عامل اصلی رژیم های آبیاری در سه سطح: آبیاری معادل ۱۰۰ (شاهد)، ۶۵ و ۳۰ درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع و عامل فرعی شش سطح کودی شامل: ۱- شاهد (عدم مصرف)، ۲- کود دامی، ۳- ورمی کمپوست، ۴- NPK، ۵- ۵۰% دامی+ ۵۰% NPK و ۶- ۵۰% ورمی کمپوست+ ۵۰% NPK بود. صفات تعداد گل آذین در مترمربع، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، شاخص کلروفیل، محتوی رطوبت نسبی برگ، عملکرد دانه و شاخص برداشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری ۳۰ درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع (تنش شدید) تاثیر چشمگیری بر صفات اندازه گیری شده در هر دو سال زراعی داشت، به طوری که در این تیمار عملکرد دانه نسبت به تیمار آبیاری ۱۰۰ درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع (شاهد)، ۴/۳۸ و ۶/۳۲ درصد به ترتیب در سال اول و دوم کاهش یافت. همچنین عملکرد و اجزای عملکرد در سیستم های تغذیه تلفیقی نسبت به سیستم های شیمیایی و آلی بیشتر بود. بیشترین عملکرد دانه با میانگین ۱/۳۰۴۰ کیلوگرم در هکتار از تیمار کاربرد ۵۰% ورمی کمپوست+ ۵۰% NPK به دست آمد. بر اساس نتایج ضرایب همبستگی، وزن هزار دانه از مهم ترین اجزای تاثیرگذار بر عملکرد دانه کینوا بود. بنابراین در منطقه بیرجند، سیستم تغدیه تلفیقی در شرایط آبیاری کافی برای حصول عملکرد اقتصادی قابل توصیه است.

Keywords:

تشتک تبخیر , رطوبت نسبی برگ , سیستم تغذیه , کم آبیاری , کود آلی