پیش بینی شادکامی بر اساس خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی گری بهزیستی روان شناختی

مقدمه: یکی از مشخصات یک سازمان سالم، توجه به سلامت جسمی و روانی، کیفیت زندگی، شادی و سرزنده بودن اعضای آن به اندازه تاکید بر تولید و بهره­ وری است. هدف از پژوهش حاضر، پیش­بینی شادکامی اعضای جهاد دانشگاهی شهر تهران بر اساس خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی­گری بهزیستی روان شناختی بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و جامعه آماری آن شامل کلیه اعضای جهاد دانشگاهی شهر تهران به تعداد ۶۰۰۰ نفر (۳۴۰۰ مرد و ۲۶۰۰ زن) که در سال ۱۳۹۸ مشغول به کار و ارائه خدمات بودند که با استفاده از فرمول کوکران، ۳۸۲ نفر (۲۱۳ مرد و ۱۶۹ زن) به عنوان جامعه نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه ­گیری تصادفی طبقه ­ای انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده ­های پژوهش از پرسشنامه ۲۹ سوالی شادکامی آکسفورد، پرسشنامه ۱۸ سوالی کیفیت زندگی ویر و شربورن، پرسشنامه ۱۷ سوالی خودکارآمدی شرر و پرسشنامه ۱۸ سوالی بهزیستی روان شناختی ریف و به منظور تحلیل آماری داده ­ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که دو متغیر خودکارآمدی و کیفیت زندگی، به ترتیب با ضریب استاندارد ۰/۰۹ و ۰/۴۴ بر شادکامی اثر علی مثبت و معنی­ دار مستقیمی داشت؛ یعنی، هرچه خودکارآمدی و کیفیت زندگی بالاتر باشند، شادکامی نیز بالاتر خواهد بود. همچنین مسیر خودکارآمدی به سوی شادکامی به واسطه ی بهزیستی روان شناختی با ضریب استاندارد ۰/۰۴۵ در سطح و مسیر کیفیت زندگی به سوی شادکامی به واسطه بهزیستی روان شناختی با ضریب استاندارد ۰/۲۸۹ در سطح معنادار بود.  نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش حاضر، خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی­گری بهزیستی روان شناختی می­توانند شادکامی را پیش بینی کنند.

Keywords:

Happiness , Self-Efficacy , Quality of Life , Psychological Well-being. , شادکامی , خودکارآمدی , کیفیت زندگی , بهزیستی روان شناختی