جلیل نعمت زاده - دانشجوی مقطع دکتری و رشته شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
علیرضا بندرآباد - عضو هیئت علمی و دانشیار گروه معماری و شهرسازی ، دانشکده معماری و شهرسازی و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

برنامه ریزی مسکن در شهرهای جدید به شدت متاثر از پیش بینی های اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی است و برای مردمی با ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی غالبا متفاوت، تنها زمانی مطلوب و موفق است که این ابعاد متفاوت در یک نگاه کلی گرا و ناظر بر شرایط و امکانات موجود و به دور از ایده آل گرایی، بررسی و مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش و با توجه به تجربه ساخت شهرهای جدید در کشورمان، تلاش شده است تا نقش و عملکرد شهرهای جدید در تطابق با ویژگی های اجتماعی و فرهنگی بررسی شود و میزان تاثیرپذیری بخش مسکن از ایجاد شهرهای جدید و به عبارتی نقش شهرهای جدید در تعادل بخشی به مسکن برآورد گردد. برای گردآوری داده های از روش های اسنادی و کتابخانه ای، مراجعه به کتاب ها و مجلات انتشار شده در این زمینه و مصاحبه با کارشناسان حوزه مسکن و شهرهای جدید بهره گرفته شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که که شهرهای جدید به واسطه جذب سرریزهای جمیعت مادرشهرهای اطراف خود و تامین اشتغال ساکنان می توانند در تعادل بخشی مسکن موثر واقع شوند.

شهرهای جدید، تعادل بخشی، مسکن، تجارب موفق