مهدی ایران نژاد پاریزی

آیا "مدیریت کیفیت فراگیر" برای سازمانهای بخش عمومی مفید است؟ "جیمزسویس" استدلال می کند که الگوی مرسوم "مدیریت کیفیت فراگیر" پیشنهادی از سوی "ادواردز دمینگ" (Edwards Deming) و دیگران به دلایل گوناگون در سازمانهای دولتی به خوبی کار نمی کند. در میان عواملی که سودمندی "مدیریت کیفیت فراگیر" را برای واحدهای دولتی محدود می کند، می توان به تاکید نظام مزبور بر تولیدات به جای خدمات، بر گروههای مشخص مصرف کننده، درون دادها و فرآیندها به جای نتایج، و بر فرهنگ سازمانی که قالب فکری مشخص و از پیش تعیین شده ای درباره کیفیت دارد، اشاره کرد. در هر حال، اگر الگوی اصلاح شده "مدیریت کیفیت فراگیر" پیاده شود، "سویس" امید بیشتری برای کمک (به بهبود سازمانهای دولتی) دارد. تعدیل ویژگیهای عمده مدل مرسوم، یعنی اصلاح " مدیریت کیفیت فراگیر" روی بازخور ارباب رجوع، نظارت بر عملکرد، بهبود مستمر و اشتراک مساعی کارکنان، تاکید می نماید.