به سوی کارآیی بیشتر در کاربرد داده های ارتفاع سنجی راداری

یک ارتفاع سنج راداری نصب شده در جلوی یک ماهواره، پالس­ های الکترونیکی را به سوی زمین ارسال می­ کند و سپس انعکاس­ های برگشتی از سطح زمین را که در حال گذر از ماهواره می­ باشند دریافت می­ نماید. سرعت انتشار این امواج در فضا برابر با سرعت نور می­ باشد. رادار ماهواره، زمان سپری شده بین ارسال یک پالس و دریافت انعکاس آن را اندازه­ گیری می­ کند. این زمان معادل مدت زمانی است که یک پالس می­ تواند دو برابر مسافت بین ماهواره و زمین را طی نماید. بنابراین فاصله ماهواره از زمین با دقت خیلی خوبی از طریق زمان اندازه­ گیری شده  قابل دستیابی می­ باشد. الکترون ­های آزاد (یون­ های آزاد) موجود در لایه یونسفر و ذرات معلق بخار آب موجود در لایه تروپوسفر زمین، سرعت انتشار امواج در هنگام عبور از این دولایه را کاهش می­ دهند. لذا این کاهش سرعت را جهت جلوگیری از بروز خطاهای بزرگ در محاسبات برآورد ارتفاع ماهواره از سطح زمین باید همواره در نظر داشته باشیم. پس از تصحیح این خطاها و با توجه به این که موقعیت مدار ارتفاع سنج راداری به طور مستقل معلوم می­ باشد، بنابراین مدار ارتفاع سنج راداری به طور مستقل معلوم می­ باشد، بنابراین از اندازه ­گیری­ های ارتفاع ماهواره از سطح زمین، می­ توان جهت دستیابی دقیق به توپوگرافی سطح زمین استفاده نمود. از طرفی برروی اقیانوس­ ها؛ جدایی سطح توپوگرافی از سطح هم پتانسیل میدان جاذبه زمین (ژئویید) به وسیله تعادل بین نیروهای تولید شده از دوران زمین و جریانات اقیانوسی ایجاد می­ شود. جریانات اقیانوسی که سهم بزرگی در تبادل حرارت بین مناطق استوایی و قطبی دارند، نهایتا از طریق اندازه­ گیری های ارتفاع ماهواره قابل دسترسی هستند. بنابراین ارتفاع سنج دارای جهت مطالعه نقش اقیانوس ها در امر سیستم آب و هوایی زمین و همچنین برای شناخت تغییرات آب و هوایی در مقیاس جهانی، یک وسیله منحصر بفرد می­ باشد.