علیرضا اوسطی

سیستم ­های سنجش از دور عکسی مستعد سنجش نواحی مرئی و نزدیک فروسرخ (مادون قرمز) الکترومغناطیس هستند (m۹/۰ الی m۴/۰=l) سایر نواحی طیف الکترو مغناطیس که دارای طول موج بلندتری هستند، می­ توانند بالقوه برای مقاصد سنجش از دور سودمند باشند. متاسفانه، عدسی های شیشه­ ای قراردادی و  لایه های حساس عکسی قادر نیستند که این ناحیه از طیف الکترومغناطیس را کشف و ثبت توام مرئی، فروسرخ نزدیک و باندهای طول موج بلندتر، مثل فروسرخ حرارتی و انرژی میکروویوی اسکنرهای هوابردی است. اسکنرهای هوابردی به طور چشم گیری با دوربین­ های هوایی تفاوت دارند زیرا اسکنرهای هوایی قادر هستند انرژی از زمین زیر را به عنوان خطوط اسکنی که هر یک از آنان عمود برخط پرواز هستند جمع­ آوری نمایند. نگاره ۱ عمل جاروب کردن به وسیله ­ی آیینه­ ی دورانی که هادی تابش ورودی به طرف کشف کننده است انجام می ­پذیرد. کشف کننده اسکنر با لایه حساس دوربین عکسبرداری قراردادی (سنتی) قابل مقایسه است. اهداف آنها در راستای کشف، اندازه­ گیری و ثبت انرژی الکترومغناطیس متمرکز گردیده است. آنها در مقایسه با لایه ­های حساس فیلم به طول موج ­های بلندتر از m۱ مثل فروسرخ حرارتی و نواحی امواج میکروویوی طیف الکترومغناطیس حساس هستند. سیستم­ های اسکنینگ هوابردی را می­ توان به سیستم­ های اسکنینگ فعال و نیز غیرفعال دسته بندی نمود.