منصور مومنی

این مقاله مبتنی بر مطالعه گسترده ای است که برای بهبود شبکه پرواز یکی از شرکتهای هواپیمایی داخلی صورت گرفته است. در بعضی از پروازهای شرکت مزبور ضریب صندلی اشغال شده در سطح پایینی بود. همچنین متوسط پرواز روزانه هواپیماها با توجه به کثرت تقاضا برای خدمات هوایی می توانست افزایش یابد. مدل پیشنهادی برای بهینه سازی شبکه پرواز شامل سه مرحله بود: اصلاح شبکه، زمانبندی پروازها و اصلاح مجدد شبکه و ارائه مدل ریاضی. اصلاح شبکه به روشی تجربی صورت گرفت. برای زمانبندی پروازها و اصلاح مجدد شبکه روشی ابتکاری طراحی شد. پس از آن مدلی ریاضی برای تخصیص هواپیماها به مسیرها طراحی شد. این مدل، مدل برنامه ریزی خطی صفر و یک چند هدفه بود (MODM). دو هدف مدل حداکثر کردن مجموع مسافر/ مایل و حداکثر کردن مجموع سود ناشی از تخصیص هواپیماها به مسیرها بود. مدل توانست در هدف اول ۵۶/۸ درصد و در هدف دوم ۱۵/۹ درصد بهبود حاصل کند.