علیرضا اوسطی - پژوهشگر علوم جغرافیایی

ماه بلاتردید نزدیک ترین جرم سماوی به زمین محسوب می شود و یا به تفسیر دیگری تنها همسایه­ ای است که آماده پذیرایی از مهمانان ناخوانده زمینی شد و در عین حال تنها قمر شناخته شده آن نیز به شمار می­ رود. ماه از دیرباز مورد توجه ساکنین زمین بوده و سالیات متمادی افکار انسانها را به خود جلب نموده است و کاوش­ ها و مطالعات بسیاری در خصوص نحوه تشکیل و سایر نشان ویژگی­ های آن توسط دانشمندان و محققان صورت گرفته و حتی در موارد بسیاری شاعران و خیال­ پردازان از آن به عنوان یک نمود یاد کرده ­اند و حتی کار را بدانجا رسانیده­ اند که ابروان یار و یا چهره­ های زیبا را بسان ماه و یا ماه گونه تشبیه کرده ­اند. سی و یک سال پیش در گشود تا انسان های کنجکاو بدان قدم نهاده و آنرا فتح نمایند. فتح ماه و چیرگی بر آن توانست تمام انگاره­ های باطلی را که در مورد ماه بیان شده بود نقش بر آب سازد. زمانی که پرده کنار زده شد و اسرار از پرده برون افتاد مشخص گردید ماه با همه وجاهت و زیبایی که دارد سیاره مرده ­ای بیش نیست زیرا که در آن هیج گونه آثار حیات نمایان نمی ­باشد و هر چه در آن هست سکوت است و خاموشی مرگبار و جاوید و هر گاه این راز از پرده اسرار زودتر جلوه­ گر گردیده بود شاید این همه ستایش و قلم فرسایی در مورد آن نمی ­شد.