علی منصوری - دانشجوی دکتری جغرافیا- دانشگاه اصفهان – گروه جغرافیا

سیاست های کلان گردشگری بایستی همراه با منابع و مصالح محیطی طرح و اجرا شوند، در غیر این صورت گسترش این صنعت می­ تواند در منابع طبیعی، ملی و حتی میراث فرهنگی اثرات مخربی را برجای بگذارد. برای حفاظت بهتر از محیط زیست مورد استفاده این صنعت و حرکت کردن در جهت توسعه پایدار، باید زمینه ­ای معقول و منطقی را فراهم کرد. در این رابطه سه پایداری بوم شناختی، پایداری فرهنگی – اجتماعی و پایداری اقتصادی بایستی در ارتباط با توسعه صنعت گردشگری مورد توجه قرار گیرد. این موارد که در مقوله سیاست های توسعه پایداری گردشگری مطرح می­ شوند بایستی توسط مسئولین ذیربط به مرحله اجرا درآیند، زیرا هیچ چاره ­ای جز این نیست که استراتژی ­های سازگار بین توسعه گردشگری و محیط زیست برقرار گردد.