ساختار اقتصادی و معیشتی ایل بختیاری «مورد، طوایف موری و قندعلی»
Publish Year: 1380
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 83
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SEPEHR-10-37_010
تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1400
Abstract:
کوچ نشینی در ایران سابقه دیرینه ای دارد و جامعه عشایری از تولید کنندگان عمده دام در کشور محسوب می شوند. جامعه عشایری ایران با اینکه از ۲ درصد از جمعیت را تشکیل می دهند، در تامین بخش عمده ای از تولیدات دامی کشور نقش دارند. بخشی از ارتفاعات زاگرس واقع در بین استان های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و خوزستان در قلمرو ایلات بختیاری قرار دارد، جامعه بختیاری با حدود ۳۵ هزار خانوار و کمتر از ۳ میلیون راس دام و در اختیار داشتن ۷/۱۰ درصد از مراتع کل کشور یکی از معروف ترین جوامع ایلی ایران را تشکیل می دهد. طوایف موری و قندعلی از ایل «دورکی باب» یکی از ایلات معروف هفت لنگ بختیاری اند که بخشی از آنها در دهستان های بازفت و دوآب صمصامی از شهرستان های فارسان و اردل اسکان یافته و بخش دیگر همچنان بیم مناطق ییلاقی چهارمحال بختیاری و قشلاقی مشرق خوزستان به رمه گردانی زندگی می گذارنند. اقتصاد این طوایف در مرحله اول بر مبنای دامداری، سپس کشاورزی، صنایع دستی و داد و ستد بوده، در دهه های اخیر به علت مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی ناگزیر به زندگی یک جانشینی به صورت خودجوش گرایش یافته اند. تحقیقات انجام شده نشان می دهد عشایر منطقه آن چنان با مسائل اقتصادی و معیشتی روبرویند که علیرغم تحمل و بردباری همیشگی، به شدت به اسکان روی آورده اند. در ایم مقاله نگارنده قصد آن دارد که با استفاده از روش های تحقیق میدانی، توصیفی و تحلیلی، گوشه هایی از ارکان اقتصادی- معیشتی بخشی از ایلات بختیاری را مورد بررسی و تحلیل مجدد قرار داده و به منظور برنامه ریزی توسعه زندگی عشایر منطقه و رفع محدودیت های اقتصادی- اجتماعی ایلات مورد نظر و بهره گیری از توانهای مثبت محیطی منطقه، راهکارهایی را ارائه دهد.
Authors
حسن بیک محمدی
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان