بررسینفوذ آبهای شور به منابع آب شیرین در منطقه چابهار

نفوذ آب شور به منابع آب شیرین یکی از مهمترین مشکلات زیستمحیطی است که موجب افت کیفیت منابع آب زیرزمینی میگردد. هدف از این تحقیق، ارزیابی روند نفوذ آب دریا به سفره آب زیرزمینی در منطقه چابهار و اطراف آن میباشد. طی دو مرحله نمونه برداری، 39 چاه آب در منطقه چابهار مورد بررسی قرار گرفت و برخی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی مانند هدایت الکتریکی ، pH ؛ دما، عمق و ارتفاع سطح آب زیرزمینی در منطقه محاسبه گردید. مطالعات هیدروژئوشیمی توسط نقشههای ایجاد شده بوسیله سامانه اطلاعات جغرافیایی و تجزیه و تحلیل آماری داده ها، بیانگر هجوم زیاد آب شور دریا به داخل سفرههای آب زیرزمینی خصوصاً در شهر چابهار، رمین و تیسکوپان میباشد. افزایش میزان شوری در این نقاط به دلیل برداشت بیرویه آبهای زیرزمینی در این مناطق و هجوم آب شور دریا به داخل سفره- های آب زیرزمینی در منطقه میباشد. در روستاهای افغان، لکی و بخشهایی از تیسبه دلیل دوری از دریا و تغذیه سفره توسط آب های سطحی، کیفیت آب بطور قابل ملاحظهای بهتر میباشد. در بسیاری نقاط مانند تیسکوپان، رمین و چابهار ارتفاع سطح آب زیرزمینی حتی از ارتفاع سطح آب دریا نیز پایینتر رفته است که شرایط را جهت جایگزینی آبهای زیرزمینی توسط آب دریا مهیا ساخته است. تنها عامل بازدارنده، حضور سازندهای رسسنگی با نفوذپذیری کم در منطقه میباشد که باعثکاهشنفوذ آب دریا بداخل این سفرهها گردیده است.

Keywords:

آب زیرزمینی , آبخوان ساحلی , چابهار , هجوم آب دریا