شهرهای جدید راه حل یا مسئله (نمونه: شهر اصفهان)

اگرچه فکر و حرکت ایجاد شهرهای جدید در ایران سابقه قابل توجه در ایجاد شهرک های مسکونی، شهرک های مجاور مجموعه­ ها و نواحی صنعتی و شهرک های شرکتی داشت، اما طرح آن به عنوان یک حرکت اساسی در نظامی شهرنشینی کشور و عمدتا در جهت تعادل بخشی جمعیت در محدوده کلان شهرها و مراکز عمده جمعیتی در نیمه دوم دهه ۱۳۶۰ باز می گردد. وزارت مسکن و شهرسازی بعنوان مسئول برنامه ­ریزی کالبدی و انتظام بخش نظام سکونتی و توسعه منظم سکونتگاه ها در سال های نیمه دوم دهه ۱۳۶۰ برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید را در دستور کار قرار داد. در سال ۱۳۶۸شرکت عمران شهرهای جدید براساس اساسنامه مصوب در وزارت مسکن و شهرسازی تشکیل و مسئولیت برنامه­ ریزی سیاست­ گذاری، طراحی و اجرای شهرهای جدید را عهده­ دار شد. طی سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۰؛ تعداد ۱۸ شرکت عمران شهر جدید به عنوان زیرمجموعه مثلث شرکت مادر تشکیل شد. در شرایط فعلی با توجه به گذشت حدود یک دهه از آغاز حرکت ایجاد شهرهای جدید به عنوان یک تجربه جدید در شهرنشینی کشور و با تجه به تنگناها و مشکلات موجود این شهرها و در عین حال وجود ضرورت ها و ظرفیت های ایجاد شده توسعه آنها ، ارزیابی عملکرد گذشته شهرهای جدید ضروری است. لازم به ذکر است وقتی برنامه ریزان کشور نتوانند برای مردم خود برنامه صحیحی طراحی نمایند و خدمات و امکانات به طور عادلانه در سطح کشور توزیع نگردد و این امکانات و خدمات در شهرهای بزرگ متراکم شوند، جمعیت نیز به طرف شهرهای بزرگ هجوم آورده و ایجاد معضلات حادی می­ نمایند و در نتیجه رو به احداث شهرهای جدید می ­آورند. در این مقاله سعی شده است شهرهای جدید اطراف اصفهان را بررسی ونقاط ضعف و قوت آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و در خاتمه راه کارهای لازمه را طی نتیجه ­گیری پیشنهاد نماید.