باروری ابر، فن آوری جدید

تحت اختیار درآوردن پدیده ­های جوی و تغییران آن از قبیل ایجاد باران مصنوعی در سالهای کم بارانی و خشکسالی و جلوگیری از تگرگ های مضر و مه و تقلیل شدت طوفان ها از دیرباز آمال و آرزهای انسان بوده است. بدین ترتیب که در نیم قرن گذشته تکنولوژی باروری ابر دریچه­ های امیدی برروی آمال و آرزهای او گشوده است. پژوهش ­های اولیه برای تحریک ابر و ایجاد باران در آلمان توسط Wegner، در اتحاد جماهیر شوروی سابق به وسیله Vilkevitch و در هلند توسط Veraart صورت گرفته است. تولید باران مصنوعی کم کم مورد توجه سایر کشورها قرار گرفت و در سال ۱۹۳۳، T.Bergeron وجود بلورهای یخ و قطرات کوچک بسیار سرد را یکی از عوامل اصلی باران تشخیص داد و پژوهش های زیادی متعاقب آن انجام گرفت. از این رو بارور نمودن ابرها و تولید باران مصنوعی در بسیاری از کشورهای جهان مورد آزمایش قرار گرفت و تکنولوژی مذکور به عنوان یکی از راه های استحصال آب در بسیاری از کشورها، خاصه آنانی که بحران آب در پیش روی دارند؛ مطرح گردید و هر ساله در فصول مناسب طبق برنامه­ ای منظم، اقدام به اجرای عملیات باروری می­ نمایند و در پایان دوره کاری، با استفاده از روش های آماری و ریاضی، عملیات را مورد ارزیابی قرار می­ دهند و راندمان افزایش بارش را محاسبه می ­کنند. به علاوه پژوهش ­های بیشتر پیرامون سیستم­ های جوی، فیزیک ابرها، رفتار ابر؛ اهمیت اقتصادی و اجتماعی تحریک صنوعی ابرها و ایجاد باران، مواد شیمیایی مختلف مورد استفاده برای تزریق در ابرها؛ روشهای اجرای کار و شناخت موقعیت و شرایط جوی مناسب اجرای عملیات باروری ابر و افزایش راندمان عملیات نیز در راستای اهداف مطالعات مذکور می­ باشد.