ساختارپذیر کردن کارها، زیربنای تحقق برنامه ها

به طور معمول در تدوین برنامه ها، رویکردهای اجرایی مد نظر قرار نمی گیرد. در حالی که روش های اجرا و تدوین نقشه اجرایی در بطن هر برنامه نهفته است. برای تهیه نقشه اجرایی برنامه ها، استفاده از ساختار کارهای هر برنامه ضروری است. در این تحقیق، با ارائه مدل ساختارپذیر کردن کارها، وضعیت نظم پذیری آنها در شرکت ملی نفت منطقه جنوب کشور مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. تحقیق جنبه توصیفی پس رویدادی دارد و با پاسخگویی به چهار پرسش پژوهشی و آزمون کردن دو فرضیه توصیفی و تطبیقی، میزان آگاهی و رعایت اصول نظم گرایی در کارها از منظر ۲۲۱ نفر از مدیران و کارمندان دیپلم و بالاتر در شرکت نفت جنوب منطقه آغاجاری (سال ۱۳۸۴) سنجیده می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین دیدگاه مدیران و کارمندان درباره وضعیت نظم پذیری کارها تفاوت بارزی وجود دارد. از این رو کلیه کارهای جامعه آماری نتوانستند در مجموع، مولفه های ساختارپذیری را در سطح بالای نود درصد (۹۰%) کسب کنند. این وضعیت را می توان یکی از دلایل بارز طولانی شدن اجرای برنامه ها، پیشرفت کند آنها و گاهی ناتمام ماندن آن برنامه ها ذکر کرد.

Keywords:

Systematic leadership , Task regulation model , Regulators , Facilitators , راهبری سیستمی , مدل ساختارپذیری کارها , نظم دهنده ها , تسهیل کننده ها