یحیی محمدی - دانشگاه ایلام
جلال یوسفی - دانشگاه آزاد ایلام
حسن درمانی کوهی - دانشگاه ایلام

این آزمایش به منظور تعیین اثر سطوح مختلف پروتئین و اسید آمینه متیونین بر عملکرد رشدی و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی، انجام شد. در این آزمایش از ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی سویه راس با دو سطح پروتئین (۲۰ و ۲۴ درصد برای دوره آغازین و ۱۸ و ۲۲ درصد برای دوره رشد) و ۳ سطح اسید آمینه متیونین (سطح پیشنهادی ک اتالوگ (استاندارد)، سطح ۱۱۵% پیشنهادی کاتالوگ و سطح ۱۳۰% پیشنهادی کاتالوگ) استفاده گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل ۳×۲ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. جوجه ها به مدت ۵ هفته (از پایان هفته اول تا پایان هفته ششم)، با جیره های یکسان از نظر انرژی، برای دو دوره آغازین (۷ تا ۲۱ روزگی) و رشد (۲۲ تا ۴۲ روزگی) تغذیه شدند. دسترسی جوجه ها به آب و خوراک در طول دوره به صورت آزاد بود. مصرف غذا و اضافه وزن در پایان هر دوره اندازه گیری شد و در پایان دوره آزمایشی از هر قفس دو قطعه جوجه به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از توزین و ذبح، وزن لاشه و اجزای لاشه اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که سطوح بالای پروتئین و مکمل متیونین در دورهای آغازین و رشد و همچنین در کل دوره باعث بهبود در افزایش وزن زنده و ضریب تبدیل غذایی شدند. مصرف غذا تحت تاثیر سطوح پروتئین و اسید آمینه متیونین در جیره ها قرار نگرفت. مکمل جیره ای متیونین باعث افزایش درصد گوشت سینه و کاهش مقدار چربی محوطه بطنی شد. با کاهش پروتئین جیره چربی محوطه بطنی افزایش یافت. اثرات متقابل بین متیونین و پروتئین در هیچ یک از صفات مورد نظر تفاوت معنی داری را نشان نداد

متیونین, پروتئین, عملکرد رشدی, خصوصیات لاشه, جوجه های گوشتی