احمد حسن آبادی - دانشگاه فردوسی
ابولقاسم گلیان - دانشگاه فردوسی
حسن نصیری مقدم - دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور بررسی تاثیر محدودیت غذایی در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه هایبرو به صورت فاکتوریل ۲) در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ تکرار و ۱۲ قطعه جوجهخروس یا جوجهمرغ گوشتی در هر تکرار انجام × با دو فاکتور جنس و محدودیت غذایی ( ۲ ۱۱ روزگی بود . محدودیت غذایی به صورت حجیم کردن جیره - گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد و یک دوره محدودیت غذایی در سن ۴ غذایی با آرد پوسته خارجی برنج اعمال گردید . نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش رشد جوجه ها در تیمار محدودیت غذایی، در سن ۴۲ روزگی به طور ، کامل جبران شد و در ۴۹ و ۵۶ روزگی میانگین وزن بدن تیمار ت حت محدودیت غذایی به طور غیر معنیداری بیشتر از تیمار شاهد بود. میانگین وزن ۴۲ ۴۹ و ۵۶ روزگی و مصرف خوراک جوجه خروسها به طور معنی داری بیشتر از جوجه مرغها بود . میانگین خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی در ۵۶ روزگی، تحت تاثیر تیمار آزمایش قرار نگرفت . این شاخص ها در جوجه خروسها به طور معنی داری بهتر از جوجه مرغها بود . - ۴۹ و ۰ -۰ ،۴۲- سنین ۰ از میان ترکیبات لاشه تنها میانگین درصد چربی لاشه در تیمار محدودیت غذایی به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود . میانگین درصد چربی حفره شکمی در سنین ۴۹ و ۵۶ روزگی در تیمار محدودیت غذایی به طور معنیداری کمتر از تیمار شاهد بود . درصد چربی لاشه جوجه خروس ها به طور پس از محدودیت غذایی به طور معنی داری کاهش یافت؛ ولی در دوره رشد جبرانی بیشتر از T معنی داری کمتر از جوجه مرغها بود . غلظت هورمون ۴ تیمار شاهد بود اما اختلاف معنی داری نداشت . به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که با به کار بردن یک دوره محدودیت غذایی در سنین پایین، ضمن حصول رشد جبرانی، چربی لاشه و چربی حفره شکمی کاهش می یابد

محدودیت غذایی, تیروکسین, عملکرد, جوجه گوشتی