اثر افزودنی های محرک رشد بر عملکرد جوجه های گوشتی چالش یافته با Escherichia coli

به منظور بررسی اثر آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک و اسید آلی بر عملکرد، جمعیت کلی فرم های سکوم و وزن اندام های داخلی، ۵۲۸ قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس ۳۰۸ یکروزه در ۶ تیمار با ۴ تکرار و ۲۲ جوجه در هر تکرار تقسیم شدند. گروه های آزمایشی شامل: ۱) شاهد (تغذیه شده با جیره پایه)؛ ۲) پریمالاک (جیره شاهد+g/kg ۹/۰ پریمالاک)؛ ۳) باکتوسل (جیره شاهد+g/kg ۱/۰ باکتوسل)؛ ۴) ویرجینیامایسین (جیره شاهد+ppm ۱۵/۰ یرجینیامایسین)؛ ۵) فرماکتو (جیره شاهد+g/kg ۲ فرماکتو) و ۶) فرمایسین (جیره شاهد+g/kg ۲ فرمایسین) بودند. در روز ۷ همه جوجه ها از طریق تلقیح درون چینه دان با mL ۵/۰ محلول PBS حاوی mL/ CFU۱۰۷×۱ مخلوط دو سرووار بیماری زای Escherichia coli (O۲K۱۲ و O۷۸K۸۰) چالش یافتند. جهت بازیابی سرووارهای چالش یافته ۸ جوجه از هر گروه آزمایشی در روزهای ۱۴، ۲۸ و ۴۲ به روش انسانی کشته و نمونه گیری از کبد، طحال و محتویات سکوم آنها به عمل آمده و وجود ژنهای stx۱، stx۲، eaeA و hlyA مورد شناسایی قرار گرفت. افزایش وزن (P