القای مقاومت به ویروس کوتولگی زرد جو (BYDV-PAV) در گندم نان با به کارگیری روش خاموشی ژن پس از ترانویسی

بیماری های کوتولگی زرد جو و کوتولگی زرد غلات از مخرب ترین و وسیع ترین بیماری های ویروسی غلات دانه ریز هستند. خسارت های ناشی از ویروس های عامل بیماری از یک سو و محدود بودن، ناکارآمد بودن و ژنتیک پیچیده ژن های مقاومت از دیگر سو، زمینه به کارگیری رهیافت های نوین مبتنی بر مقاومت با واسطه ویروس را توجیه می نماید. در تحقیق حاضر سه نوع سازه سنس، آنتی سنس و سنجاق سری دارای اینترون با استفاده از قسمتی از ژن پلیمراز ویروس کوتولگی زرد جو (BYDV-PAV) در ناقل دوتایی pWBVec۸ همسانه سازی شدند. سازه ها با استفاده از اگروباکتریوم به جنین کامل گندم الوند بر اساس محیط کشت های بهینه سازی شده و به کارگیری نشانگر انتخابی هیگرومایسین منتقل شدند. تراریختی بوته ها با استفاده از آزمون های زنجیره ای پلی مراز و لکه گذاری نقطه ای مورد بررسی قرار گرفت. آلوده سازی بوته ها با شته های حامل BYDV-PAV انجام و واکنش هر لاین با آزمون الیزا ارزیابی شد. متوسط راندمان تراریختی بر اساس آزمون الیزا معادل ۸/۱، ۳/۱ و صفر در صد به ترتیب برای سازه های سنجاق سری واجد اینترون، سنس و آنتی سنس برآورد گردید. بوته های تراریخت آلوده شده مصنوعی با BYDV-PAV، در مقایسه با الوند تیپ وحشی، علاوه بر تفاوت قابل ملاحظه جذب در آزمون الیزا، از ظاهری طبیعی بدون ظهور زردی و کوتولگی برخوردار بودند.

Keywords:

ویروس کوتولگی زرد جو-PAV , خاموشی ژن پس از ترانویسی , سازه دی ان ا , مقاومت , سازه های خاموشی ژن