بررسی اثر سوپرجاذب، پاکلوبوترازول و دور آبیاری بر خصوصیات کیفی و رشد چچم (Lolium perenne cv. Barbal ) در شرایط آب و هوایی مشهد

چکیده چمن به عنوان یکی از مهمترین گیاهان پوششی در طراحی فضای سبز دارای جایگاهی بارز و آشناست. این تحقیق به منظور بررسی اثر سوپر جاذب و ماده بازدارنده رشد پاکلوبوترازول بر صفات کمی و کیفی چمن به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار به اجرا درآمد. سوپر جاذب در مقادیر شاهد (صفر)، ۳ ، ۶ ، ۹ گرم بر کیلوگرم خاک و دور آبیاری در ۳ سطح ( ۲ ، ۴، ۶ روز) و همچنین پاکلوبوترازول۵ (PAC) به صورت بذر مال، در ۲ سطح شامل شاهد و بذر های تیمار شده با غلظت mg/lit ۳۰ تیمارهای این آزمایش را تشکیل دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین تراکم چمن در مقدار سوپر جاذب ۶ گرم بر کیلوگرم ایجاد شد. دور آبیاری ۲ روز نیز بطور میانگین تراکم مطلوبتری را در مقایسه با سطوح دیگر آبیاری ایجاد نمود. همچنین کیفیت رنگ، تراکم و محتوای کلروفیل کرتهایی که سوپر جاذب دریافت کرده بودند به ترتیب ۳۳ ، ۴۲ و۴۸ درصد نسبت به شاهد افزایش نشان داد. از طرف دیگر کرت هایی که با پاکلوبوترازول تیمار شده بودند نیز در پایان نسبت به شاهد در صفات تراکم، وزن سرزنی و وزن خشک ریشه به ترتیب برابر ۲، ۵/۷ و ۱۱ درصد افزایش داشتند. به طور کلی با استفاده از سوپرجاذب به میزان ۶ گرم در کیلوگرم خاک، برای خاکهای با بافت مشابه به همراه پاکلوبوترازول می توان با مصرف آب کمتر چمن مطلوبی را بوجود آورد. واژه های کلیدی: تراکم، دور آبیاری، کلروفیل، نشت الکترولیت