آیت اله فتحی - استادیار پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا، دانشگاه علوم انتظامی، تهران، ایران.
سمیرا فرشبافی اسعدیان - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد تبریز، ایران
علیرضا کولیوند - استادیار پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا، تهران، ایران
فاطمه حمز وی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد مرند، ایران، مرند

هدف پژوهش حاضر، شناسایی رابطه سبک استفاده از فضای مجازی با تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی و تعهد زناشویی بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان متاهل دانشگاه آزاد تبریز به­تعداد ۴۵۰۰ نفر تشکیل دادند. ۳۸۰ نفر نمونه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه­گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه محقق­ساخته نوع استفاده از فضای مجازی، تعارضات زناشویی ثنایی (۱۳۷۹)، طلاق عاطفی گاتمن (۱۳۸۷) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) می­شود. نتایج نشان داد که بین استفاده علمی از فضای مجازی، مهارت خانوادگی و کسب و کار با تعارضات زناشویی رابطه منفی وجود دارد (P<۰/۰۵)، اما بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با تعارضات زناشویی رابطه مثبت قابل مشاهده است (P<۰/۰۵). علاوه­بر این، بین استفاده علمی از فضای مجازی، مهارت خانوادگی و کسب و کار با طلاق عاطفی رابطه منفی برقرار است (P<۰/۰۵)، از طرفی بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با طلاق عاطفی رابطه مثبت مشاهده می­شود (P<۰/۰۵). همچنین، بین استفاده علمی از فضای مجازی و کسب و کار با تعهد زناشویی رابطه مثبت (P<۰/۰۵)، اما بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با تعهد زناشویی رابطه منفی موجود است (P<۰/۰۵). درنهایت، بین مهارت خانوادگی و تعهد زناشویی رابطه­ای وجود ندارد (P<۰/۰۵).

ارتباطات, فضای مجازی, تعارضات زناشویی, طلاق عاطفی, تعهد زناشویی