رضا سید شریفی - دانشگاه محقق اردبیلی
فاطمه علاء نوشهر - دانشگاه تبریز
نعمت هدایت ایوریق - دانشگاه محقق اردبیلی
جمال سیف دواتی - دانشگاه محقق اردبیلی

انتخاب ژنومی با استفاده از نشانگرهای با تراکم بالا، بخصوص SNPهایی که کل ژنوم را پوشش می­دهند و اغلب در عدم تعادل پیوستگی با QTLهای مجاور خود قرار دارند، ارزش ژنتیکی کل را پیش­بینی می­کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر عواملی چون تراکم نشانگرها، تعداد QTL، وراثت­پذیری صفت و نوع توزیع اثر QTL بر صحت برآورد ارزش­های اصلاحی ژنومی با استفاده از داده­های شبیه­سازی در گوسفند انجام گرفت. به همین منظور ژنومی متشکل از سه کروموزوم، هر یک به طول ۱۰۰ سانتی­مورگان با سه مقدار وراثت­پذیری برای صفت مورد بررسی (۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰) و سه پنل نشانگری (۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰) در سه سطح تعداد QTL (۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰) با دو اثر توزیع یکنواخت و گاما برای QTL شبیه­سازی شدند. صحت ارزش­های اصلاحی ژنومی برآورد شده با استفاده از پنج روش GBLUP، بیزA، بیزB، بیزC و بیز LASSO مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که هر چه تراکم نشانگر و وراثت­پذیری صفت افزایش یافته و تعداد QTL موثر بر صفت کمتر باشد، صحت ارزش اصلاحی برآورد شده بالاتر خواهد بود. در بین روش­های آماری زمانی که تعداد QTL موثر بر صفت پایین است و توزیع اثر QTL گاما در نظر گرفته شد، پیش­بینی ارزش­های اصلاحی ژنومی با روش بیزB عملکرد بهتری داشت.

GBLUP, بیزA, بیزB, بیزC, بیزLASSO, ارزش اصلاحی ژنومی