محمد فخریان - گروه شیلات، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
وحید مرشدی - پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
احمدرضا پیرعلی زفره ئی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

اثرات دوره های طولانی مدت گرسنگی و غذادهی مجدد بر روی عملکرد رشد و تغذیه، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، شاخص ­های خونی و ساختار بافت کبد و روده در بچه تاس ماهیان سیبری (Acipenser baerii) با میانگین وزنی ۰/۵±۳۴/۵۱ گرم برای ۴۹ روز بررسی شد. بچه ماهیان سه رژیم غذایی متفاوت را تجربه کردند، شاهد چهار وعده روزانه در روز تا حد سیری، تیمار اول ۲­ هفته گرسنگی و ۴ هفته غذادهی مجدد و تیمار دوم ۳ هفته گرسنگی و ۴ هفته غذادهی مجدد. زیست سنجی از ماهیان و نمونه های مربوط به پارامترهای بیوشیمیایی بدن و پارامترهای خونی ماهیان در پایان گرسنگی و غذادهی انجام شد. نتایج نشان داد که در پایان آزمایش اختلاف معنی دار بین تیمار ۱ و گروه شاهد با تیمار ۲ از نظر وزن، افزایش وزن بدن، کل غذای مصرفی، غذاگیری روزانه، نسبت بازده پروتئین و ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد (P<۰/۰۵). هم چنین طول پرزهای ماهیان گروه شاهد به صورت معنی داری بالاتر از تیمارهای ۲ هفته و ۳ هفته گرسنگی بود (P<۰/۰۵). نتایج بررسی های میکروسکوپی نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد اکثر علائم پاتولوژیک از جمله دژنرسانس زیاد چربی، نکروز سلولی، پرخونی زیاد و رکورد صفراوی در کبد تاس ماهیان سیبری در تیمار ۱ و ۲ مشاهده شد. به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که بچه تاس ماهیان سیبری توانایی تحمل دوره های گرسنگی طولانی مدت دو هفته را دارند.

تاس ماهی سیبری, گرسنگی, انتروسیت روده, بازده پروتئین