سهیلا نقش پور - گروه شیلات و آبزیان، دانشکده منابع طبیعی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
عباس بزرگ نیا - گروه شیلات و آبزیان، دانشکده منابع طبیعی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
مهدی حسینی فرد - گروه دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
سید روح الله جوادیان - گروه شیلات و آبزیان، دانشکده منابع طبیعی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

تحقیق حاضر در راستای شناخت عملکرد رشد و فاکتور­های خونی به ­دنبال اعمال گرسنگی کوتاه مدت در فیل­ ماهی با میانگین وزن اولیه ۵/۳۲±۳۴/۵۸ مورد بررسی قرار گرفت. ۴ تیمار­شامل شاهد (F) روزانه ۴ بار در حد سیری غذادهی شدند، تیمار SRF۱ با چهار دوره متناوب گرسنگی دو روزه و غذا­دهی ۸ روزه پس از هر دوره گرسنگی, تیمار SRF۲ با دو دوره متناوب گرسنگی چهار روزه و غذادهی ۱۶ روزه پس از هر گرسنگی و تیمار SRF۳ با یک دوره گرسنگی ۸ روزه و غذادهی ۳۲ روزه به مدت ۴۰ روز مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد رشدی در تیمارهای آزمایشی به ­طور معنی داری تحت تاثیر روند غذادهی قرار گرفته است (۰/۰۵>P). تیمار­های SRF۱ و SRF۲ نسبت به تیمار SRF۳ به­ طور معنی ­داری افزایش وزن و نرخ رشد ویژه بالاتری نشان دادند (۰/۰۵>p). در شاخص­ کبدی، شاخص دستگاه گوارش و فاکتور وضعیت تفاوت معنی­ داری مشاهده نشده است (۰/۰۵P). به ­طوری که با اعمال گرسنگی ۸ روزه (SRF۳) سطح گلبول قرمز به ­طور معنی­ داری نسبت به سایر تیمار­ها افزایش یافت با توجه به نتایج به دست آمده در پایان دوره آزمایش می ­توان چنین استنباط کرد که فیل­ ماهی توانایی سازگاری با دوره ­های کوتاه ­تر گرسنگی را داشت به­ طوری که تیمارهای ۲ و ۴ روز گرسنگی دارای رشد جبرانی کامل بودند. اما تیمار ۸ روز گرسنگی (SRF۳) وزن نهایی کم تری نسبت به تیمار شاهد داشتند که نشان دهنده رشد جبرانی نسبی در آن­ ها می ­باشد.  

فیل ماهی, رشد جبرانی, فاکتورهای خونی, شاخص های رشد