بهینه سازی ارگانوژنز نابجا به شیوه ی یک و دو مرحله ای جهت انتقال ژن به روش آگروباکتریوم به گیاه سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

سابقه و هدف: سیستم های گیاهی دارای پتانسیل های بالایی در تولید ایمن، اقتصادی، ارزان و در مقیاس زیاد زیست داروها هستند. گیاه سیب زمینی یک بیورآکتور مناسب و گزینه ی بسیار خوبی برای دستورزی های ژنتیکی است. باززایی سریع و موثر، اولین و مهم ترین نیاز پس از تراریخت سازی ریز نمونه هاست. مواد و روش ها: پس از بررسی محیط های کشت یک و دو مرحله ای مختلف و محاسبه ی درصد باززایی نوساقه از ریز نمونه های میان گرهی ارقام دزیره، اگریا و مارفونای گیاه سیب زمینی، بهترین محیط های کشت یک و دو مرحله ای برای هر یک از این ارقام معرفی و ژن پروانسولین انسانی به روش انتقال به وسیله ی Agrobacterium tumefaciens به ژنوم هسته ای این گیاه منتقل شد. یافته ها :میزان هورمون های زآتین ریبوزاید، نفتالن استیک اسید و جیبرلیک اسید مورد نیاز برای حصول حداکثر باززایی در محیط های مرحله ی اول کشت دو مرحله ای در ارقام دزیره، اگریا و مارفونا به ترتیب (۳، ۱/۰، ۰۲/۰)، (۳، ۱/۰، ۰۲/۰) و (۵/۳، ۱/۰، ۰۲/۰) و در محیط های کشت یک مرحله ای به ترتیب (۴، ۰۲/۰، ۰۵/۰)، (۳، ۰۲/۰، ۰۵/۰) و (۴، ۰۲/۰، ۰۵/۰) میلی گرم در لیتر به دست آمد. در محیط های کشت مرحله دوم دو مرحله ای نیز میزان هورمون زآتین ریبوزاید و نفتالن استیک اسید به ترتیب به بیست در صد کمتر و یک دهم مقدار مورد استفاده در محیط های کشت مرحله ی اول کاهش یافت. بررسی گیاهان تراریخت در سه سطح DNA)، RNA و پروتئین( انجام شد. نتیجه گیری: بهینه سازی ارگانوژنز نابجا در گیاه سیب زمینی (ارقام دزیره، اگریا و مارفونا) می تواند در زمینه های مختلف از جمله انتقال ژن های گوناگون به این ارقام مورد استفاده ی سایر محققین قرار گیرد.

Keywords:

Molecular Farming , Agrobacterium tumefaciens , Transgenic Potato , Human Proinsulin and Diabetes , کشاورزی مولکولی , Agrobacterium tumefaciens , سیب زمینی تراریخته , پروانسولین انسانی و دیابت