غربال تولید اگزوپلی ساکاریدهای متصل به سلول و رها شده به محیط در باسیلوس های جداشده از مرغ داری های اراک

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 160

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NCMBJ-2-7_007

تاریخ نمایه سازی: 21 اسفند 1400

Abstract:

سابقه و هدف. اگزوپلی ساکاریدها پلی مرهای طبیعی هستند که به وسیله باکتری های مختلف مانند باکتری های اسید لاکتیک، بیفیدوباکتریوم ها و باسیلوس ها تولید می شوند. به علت خواص فیزیکی وشیمیایی آن ها، به طور گسترده در صنایع غذایی به عنوان عوامل ویسکوزیته کننده، ژله ای کننده و قوام دهنده استفاده می شوند. از آن جائی که اگزوپلی ساکاریدهای تولیدی به وسیله سویه های باسیلوس ویسکوزیته و خواص سودوپلاستیک بالایی دارند، امروزه مورد توجه محققین قرار گرفته اند. هدف این تحقیق بررسی میزان تولید پلی ساکارید خارج سلولی و اگزوپلی ساکارید متصل به سلول در ۱۰جدایه باسیلوس جدا شده از مرغ داری ها و تعیین جدایه برتر بر اساس تولید اگزوپلی ساکارید می باشد. مواد و روش ها. ۱۰جدایه باسیلوس در محیط MRS جامد به همراه ۲% (w/v)گلوکز کشت داده شده، در شرایط هوازی و دمای ۳۷ درجه سانتی گراد به مدت ۴۸-۲۴ ساعت گرم خانه گذاری شدند.سپس تولید اگزوپلی ساکارید در آن ها(به صورت متصل شده و رها شده در محیط ) با روش فنل/ سولفوریک اندازه گیری شد. به منظور بررسی کمی تولید اگزوپلی ساکارید، با مقایسه منحنی استاندارد گلوکز و نتایج به دست آمده، میزان تولید آن برحسب میلی گرم بر لیتر تعیین شد. یافته ها. از بین ۱۰جدایه باسیلوس، ۲سویه بیشترین توانایی تولید اگزوپلی ساکارید متصل شده را داشتند، که بیشینه تولید، ۴۳ میلی گرم بر لیتر(B۵) و کمینه تولید، ۲/ میلی گرم بر لیتر(,B۴وB۱۰وB۹وB۱وB۸) بود. تمامی جدایه های مورد بررسی، اگزوپلی ساکارید رها شده در محیط تولید می کردند که در مورد آن ها بیشینه تولید ۲۲۹ میلی گرم بر لیتر(B۷) و کمینه تولید ۴۵ میلی گرم بر لیتر(B۸) بود. هم چنین کینتیک رشد و کینتیک تولید اگزوپلی ساکارید جدایه منتخب(B۷)، در زمان های مختلف تعیین گردید. با مقایسه هر دو منحنی رشد باکتری و تولید اگزوپلی ساکارید رها شده و متصل شده می توان نتیجه گرفت که جدایه B۷ بیشترین تولید اگزوپلی ساکارید رها شده و متصل شده را در اواسط فاز لگاریتمی نشان می داد وپس از آن میزان تولید ثابت می ماند. نتیجه گیری. نتایج این تحقیق نشان داد که پتانسیل تولید ترکیبات اگزوپلی ساکارید توسط گونه های باسیلوس بومی ایران می تواند وجود داشته باشد.

Authors

سرور مبینی

Department of Microbiology,Islamic Azad University,Zanjan Branch,Znjan-Iran

مریم تاج آبادی ابراهیمی

Department of Biology, Islamic Azad University,Tehran-Iran

مریم هاشمی

Agriculture biotechnology research institute of Iran(Aabrii),Karaj-Iran

پروانه جعفری

Department of Microbiology,Islamic Azad University,Arak Branch,Arak,Iran