اصغر ابوالحسنی - payame noor university
سمیرا متقی - payame noor university
مجید درودیان - payame noor university

      حق محیط زیست یکی از مصادیق چهارگانه حقوق همبستگی است که در کنار سایر حقوق شهروندی و حتی پیشرو تر از آنان ( به دلایل مختلف به ویژه وفاق نسبی کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته نسبت به ضرورت حفاظت از محیط زیست و همچنین به دلیل نگرانی مشترک بشریت از پیامدهای زیانبار تخریب محیط زیست)، حکومتهای مختلف اعم از توسعه یافته و درحال توسعه را به تحلیل و تفحص در باب خود، تحت عناوینی چون حقوق ملی و بین المللی محیط زیست واداشته و ضرورت توجه به این حق مسلم بشری و اعمال قوانین نظارتی در راستای اجرای آن، میزان توسعه یافتگی کشورها در این حوزه را مشخص می کند.   با توجه به نظارت مستقیم حکومتها، در راستای پیاده سازی این مهم و نظر به اهمیت توسعه یافتگی اقتصادی- اجتماعی و سیاسی کشورها در توسعه زیست محیطی، پژوهش حاضر به بررسی این مساله با دو رویکرد توصیفی – تحلیلی و مدل سازی پرداخته و با واکاوی تاثیر گذاری شاخص های توسعه حکومت جمهوری اسلامی ایران در دوره زمانی ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۵، بر توسعه زیست محیطی، به بحث و بررسی پیرامون نقش حاکمیت (حکومت) در توسعه زیست محیطی جمهوری اسلامی ایران پرداخته و از منظر حقوقی- اقتصادی، این تاثیر را مورد واکاوی قرار می دهد. نتایج مطالعه نشان دهنده معنی داری تاثیر، حکومت جمهوری اسلامی ایران به معنی الاعم و دولتها به معنی الاخص، در بهبود توسعه زیست محیطی، بوده و تبیین می کند که هر فعالیتی که از جانب حاکمیت، در بهبود توسعه یافتگی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور موثر باشد، آلودگی محیط زیست در کشور ایران را به شدت تحت الشعاع خود قرار می دهد.  

Governance, Islamic Republic of Iran, environmental rights, solidarity rights, economic rights., حاکمیت, جمهوری اسلامی ایران, حق محیط زیست, حق همبستگی, حقوق اقتصادی.