بازنمایی «کنش حمایتگرانه» در آیینه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران

یکی از هنجارهایی که نمود بارزی در رهیافت های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد، هنجار «عدالت گستری» و در راستای آن «حمایتگری» از اقشار مظلوم و مستضعف جوامع مختلف و محرومیت زدایی از آنان می باشد؛ اصلی که امام خمینی (ره) آن را عقیده و مسلک خود معرفی می نمود. این هنجار هویت جمهوری اسلامی را به عنوان یک کنش گر و واحد سیاسی حمایت گرا و عدالت گستر شکل داده است و می تواند بستر مناسبی برای تالیف قلوب نسبت به جمهوری اسلامی ایران، گسترش عمق راهبردی و افزایش حوزه نفوذ اجتماعی و به تبع آن سیاسی ایران شود؛ به ویژه آنکه کمک به همنوع به عنوان یک فضیلت انسانی مشترک در گوهر و سرشت عموم بشر قرار دارد. این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ گویی به پرسش های ذیل می باشد: «حمایتگری» و «رفتار حمایتگرانه» در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چه جایگاهی دارد؟ و تاثیر این رفتارها بر پیشبرد اهداف سیاست خارجی ایران اسلامی چیست؟ نتایج بدست آمده از پژوهش نشان می دهد که رفتار حمایتگرانه در اسناد بالادستی نظیر قانون اساسی از جایگاه مهمی برخوردار است و در افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، گسترش عمق استراتژیک، تقویت دیپلماسی عمومی، مقابله با تروریسم و دیگر موارد تاثیرگذار است.

Keywords:

Protectionist Behavior , Foreign Policy , Soft Power , Public Diplomacy , Terrorism , Iran , رفتار حمایتگرانه , سیاست خارجی , قدرت نرم , دیپلماسی عمومی , تروریسم , ایران