سمانه فیروزفر - گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره)

فضای شهری، مکان هایی هستند که به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نبوده و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت اوست که معنی می یابد. فضاهای شهری قدمتی دیرینه در تاریخ شهرسازی داشته و در ادوار مختلف با اشکال گوناگون در شهرها حضور یافته و سبب شکل گیری بافت شهری در پیرامون و یا بر حول محور خود گردیده اند. به طور کلی کیفیت زندگی مقوله ای ارزشمند و حیاتی می باشد، که به دنبال آن رضایتمندی بیشتر از زندگی شغلی، زمان برای دنبال کردن اشتغالات مربوط به اوقات فراغت رضایت بخش و لذتمند، ابراز احساسات در روابط، داشتن یک زندگی سالم و شاد، جامعه را به مکانی حمایت کننده تبدیل می نماید. در این رابطه خواسته های بیشتر مردم از فضاهای شهری محیط اجتماعی آرام و مطبوع، دارای هنجارهای اجتماعی، محیط فیزیکی پایدار و بدون آلودگی می باشد. هدف مقاله حاضر تاثیر افزایش سرانه فضای سبز برکیفیت و سرزندگی شهری می باشد. نتایج نشان می دهد از اواسط قرن بیستم، اهمیت چنین پرسش هایی نیز در تحقیقات تجربی تحت عنوان کیفیت زندگی یا خوشبختی در حال افزایش بوده است و محققانی از رشته های گوناگون همچون سیاست اجتماعی، اقتصادی، روانشناسی، پزشکی و تحقیق خدمات بهداشتی را به چالش کشیده است. و می توان گفت انجام فعالیت­های گزینشی(انتخابی) و اجتماعی توسط شهروندان، نیازمند فضای عمومی مطلوب در شهر است. پارک شهری به عنوان یکی از فضاهای دارای قابلیت برای تحقق این فعالیت ها باید مورد توجه متخصصان و مدیران شهری قرار گیرد. به دنبال شهرنشینی فزاینده و افزایش فشارهای روحی و جسمی بر شهروندان و نیز تهدید موجودیت طبیعت در اثر افزایش ساخت و سازها و رشد کالبدی شهرها جنبش های نوین شهرسازی بر آن نند که ارتباط انسان و طبیعت را تقویت کنند. از این رو لزوم حفظ و ارتقای محیط های سبز به لحاظ زیبایی و عملکردی به همراه جذب شهروندان به این فضاها و جلب رضایت خاطر آنان بیش از پیش ضرورت یافته است.

سرانه فضای سبز، کیفیت زندگی، سرزندگی شهری