آسیب شناسی سیاستگذاری در حوزه «بازگشت ارز صادراتی» از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ و ارائه راهکار

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 499

This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

EDCONF01_002

تاریخ نمایه سازی: 23 اسفند 1400

Abstract:

مدیریت منابع و مصارف ارزی یکی از مهمترین وظایف سیاستگذاران اقتصادی کشور از جمله بانک مرکزی و وزارت صنعت، معدن و تجارت است. در هنگام وقوع بحران های ارزی، سیاستگذاران اقتصادی کشور اقدام به اتخاذ تصمیماتی به منظور جلوگیری از نوسانات ارزی و مدیریت منابع و مصارف ارزی می نمایند. یکی از این سیاست ها، الزام صادرکنندگان به بازگشت ارزهای صادراتی است. بحران ارزی ۱۳۹۶ که منجر به ایجاد نوسانات در بازار ارز و افزایش نرخ ارز شد، منجر به اتخاذ سیاست هایی از جمله الزام صادرکنندگان به پیمان سپاری ارزی و بازگشت ارز حاصل از صادرات در فروردین ماه ۱۳۹۷ شود. از آن تاریخ تا به امروز،مصوبات گوناگونی در این باره از سوی مراجع قانونی مختلف صادر و ابلاغ شده و ابعاد مختلف پیمان سپاری ارزی از جمله مهلت زمان بازگشت، سازوکار بازگشت و میزان بازگشت ارزهای صادراتی و تخصیص آن به واردکنندگان کالاهای مختلف در مصوبات مذکور دچار تغییرات و نوسانات مختلفی شد. در این میان، چالش های گوناگونی بر سر راه پیمان سپاری ارزی ایجاد شد که مهمترین آنها چالش های مربوط به سامانه نیما به عنوان مهمترین سازوکار عرضه ارزهای صادراتی و تامین ارز مورد نیاز واردات بود. وجود اختلال قیمتی در سامانه نیما به دلیل تجمیع صادرکنندگان محصولات پتروشیمی، معدنی، فولادی و فرآورده های نفتی با سایر صادرکنندگان کالاهای غیر نفتی، هزینه بالای مبادله به دلیل کارمزد های زیاد برخی از صرافی ها در سامانه نیما و مشکلات صادرکنندگان خرد در عرضه ارز در سامانه نیما به دلیل عرضه زیاد صادرکنندگان محصولات پتروشیمی، معدنی، فولادی و فرآورده های نفتی از جمله مهمترین چالش های موجود در سامانه نیما بود. در کنار این چالش ها، اصرار بانک مرکزی به عرضه ارز صادراتی در بازار نیما موجب تشدید مشکلات مذکور و غفلت از سایر روش های ایفای تعهد ارزی شد. در این پژوهش با استفاده از روش پژوهش اسنادی و مطالعه کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی-توصیفی به بررسی مهمترین چالش های پیمان سپاری ارزی در ایران در سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ و ارائه راهکار پرداخته شده است. بر اساس نتایج این پژوهش، تقویت روش واردات در مقابل صادرات خود و دیگران برای صادرکنندگان غیر نفتی –غیر از صادرکنندگان محصولات پتروشیمی، معدنی، فولادی و فرآورده های نفتی- با لحاظ تراز بودن ارزآوری گروه های کالاهای صادراتی و ارزبری گروه های کالاهای وارداتی و تداوم عرضه ارز صادرکنندگان محصولات پتروشیمی، معدنی، فولادی و فرآورده های نفتی برای مابقی واردکنندگان در بازار نیما به سیاستگذاران اقتصادی کشور پیشنهاد می گردد.

Authors

سیدمحمدرضا موسوی

کارشناسی ارشد معارف اسلامی و اقتصاد، دانشگاه امام صادق (علیه السلام)، تهران، ایران

احسان قمری

دکتری علوم اقتصادی، استادیار دانشگاه رجاء، قزوین، ایران