مریم علیمرادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد جمعیت شناسی
حجیه بیبی رازقی نصرآباد - دانشیار جمعیت شناسی، موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور
ملیحه علیم ندگاری - دانشیار جمعیت شناسی دانشگاه یزد
عباس عسکری ندوشن - دانشیار جمعیت شناسی دانشگاه یزد

یکی از جنبه های اساسی کاهش باروری و رسیدن به سطوح باروری پایین افزایش سن ازدواج و تاخیر در فرزندآوری است. مطالعات متعدد نشان داده اند فاصله از دواج تا تولد اول در ایران افزایش داشته است. بر همین اساس فاصله ازدواج تا تولد اول و تعیین کننده های آن از اهداف این مطالعه می باشد. میدان مطالعه این تحقیق شهر خرم آباد در استان لرستان می باشد. حجم نمونه شامل ۵۳۵ زن دارای همسر ۱۵-۴۹ ساله خرم آبادی است که با روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای برآورد فاصله ازدواج تا تولد فرزند اول از روش تحلیل بقا و برای بررسی اثر متغیرهای مستقل از آزمون کاپلان مایر به روش باقیمانده ها، و در تحلیل چند متغیره از لگ لجستیک با شکنندگی مشترک استفاده شد. یافته ها نشان داد میانه فاصله تولد اول ۲۴ ماه است. بر اساس آزمون کاپلان مایر و لگاریتم رتبه ای فاصله ازدواج تا تولد فرزند اول زنان در گروه سنی ۱۵ تا ۳۰ سال، زنان دارای تحصیلات دانشگاهی، زنان دارای منزل مسکونی و زنان دارای سن ازدواج ۱ تا ۱۰ سال، زنان با دینداری زیاد و زنانی که احساس ناامنی اقتصادی اجتماعی متوسطی دارند بیشتر از سایر زنان مورد مطالعه فرزندآوری خود را به تاخیر میاندازند. متغیرهای نگرشهای جنسیتی، شبکه اجتماعی، وضعیت شغلی، محل تولد و پایگاه اقتصادی اجتماعی، تفاوت معناداری با فاصله ازدواج تا تولد اولین فرزند نداشتند

تاخیر در فرزندآوری، تابع بقاء، تولد اول، زنان خرم آباد