سید مصطفی حسینی - دانشجوی دکتری جامعهشناسی جامعهشناسی واحد دهاقان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، دهاقان، ایران
اصغر محمدی - استادیار گروه جامعه شناسی واحد دهاقان ، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران

شیوع ویروس کرونا در جهان، زیست روزمره انسان در پهنه کره خاکی را با تغییرات عمده ای مواجه ساخته و تمامی ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی زندگی بشر را دستخوش دگرگونی کرده است کل پذیرش نقش های سایر نهادهای جامعه در دل خانواده و انطباق آنها با شرایط بوجود آمده ناشی از کرونا نشان داد که خانواده ایرانی به عنوان مهم ترین نهاد در مدیریت بحران جامعه در این دوران ایفای نقش کرد، هدف این پژوهش عوامل موثر در پیش بینی رفتارهای پیشگیرانه از ویروس کووید ۱۹ در خانواده می باشد روش پژوهش از لحاظ روش کمی و از نوع پیمایشی است برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید یافته ها این پژوهش حاکی از آن است به ترتیب اثرگذاری رسانه در اطلاع رسانی در ۹۹/۸ درصد ، رفتار پیشگیرانه در ۶۴ درصد ، آگاهی پیشگیرانه در ۵۴/۳ مشارکت ۵۳/۴ درصد در سطح بالایی قرار داشت همچنین اضطراب ناشی از کرونا در ۴۴/۳ درصد در سطح بالایی قرار داشت. با توجه به نتایج به دست آمده نشان داده شد رفتارهای پیشگیرانه از ویروس کرونا برحسب جنس و همچنین سطخ تحصیلات تفاوت معناداری وجود دارد یافته ها نشان داد که بین سن و رفتارهای پیشگیرانه ، بین آگاهی پیشگیرانه و رفتارهای پیشگیرانه و بین اثرگذاری رسانه در اطلاع رسانی و رفتارهای پیشگیرانه رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد همچنین نتایج نشان داد که در مجموع طبق داده های به دست متغیرهای سن،تحصیلات،سابقه ابتلا به کرونا ،آگاهی پیشگیرانه و اثرگذاری رسانه در اطلاع رسانه می توانند رفتارهای پیشگیرانه در خانواده را پیش بینی کنند با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که رفتارهای پیشگیرانه در خانواده در کنترل بیماری کرونا حائز اهمیت بوده پیشنهاد می شود خانواده به عنوان محور برنامه های پیشگیرانه تلقی شده و برنامه های تشویقی جهت افزایش رفتارهای پیشگیرانه خانواده در مقابله با ویروس کرونا ارائه گردد

کووید- ۱۹ ، رفتارهای پیشگیرانه، مشارکت پذیری ، جامعه شناختی، خانواده