ارزیابی تغییرات عملکرد و جذب برخی عناصرمعدنی در گندم (.Triticum aestivumL) در شرایط تغییر مقدار نیتروژن، بیوچار و هم زیستی میکوریزا

این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شاملمقادیر مصرف نیتروژن خالص در چهار سطح از کود اوره (۴۶ درصد نیتروژن) به ترتیب شامل عدممصرف کود، ۵۰، ۱۰۰ و۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، قارچ میکوریزا در دو سطح شامل عدم استفاده و استفاده از گونه Glomus intradiaces ومقادیر بیوچار حاصل از زیست توده گیاهی و ضایعات کشاورزی به عنوان اصلاحکننده خاک در سه سطح عدم کاربرد وکاربرد چهار و هشت تن در هکتار بود. برهمکنش سه گانه مقادیر متفاوت نیتروژن با بیوچار و میکوریزا بر عملکرد زیستی،عملکرد دانه، درصد فسفردانه و درصدکربوهیدرات در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید. در این تحقیق مصرفبیوچار به همراه کود نیتروژن در گیاهان تلقیح شده با قارچ میکوریزا اثرهای بهتری را بر کلیه صفات تحقیق نسبت به مصرفبیوچار، کود نیتروژن و میکوریزا به تنهایی داشت. به طور کلی براساس نتایج، کاربرد ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار و چهارتن در هکتار بیوچار در گیاهان تلقیح شده با قارچ میکوریزا به عنوان بهترین تیمار آزمایشی انتخاب گردید.

Keywords:

درصد پروتئین , درصد هیدرات کربن , شاخص کلروفیل , فسفر دانه