اثر تنش خشکی بر ویژگی های جوانه زنی ده توده بومی گشنیز (.Coriandrum Sativoum L)

مقابله با تنش خشکی، یکی از مهمترین دغدغه های کشاورزان به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک کشور است.معرفی ارقام جدید گیاهی و استفاده از جمعیت های بومی و محلی برای سنجش تحمل این جمعیت ها در برابر تنش خشکیضروری است. بدین منظور تحمل ده توده گشنیز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در کارگاهفرآوری بذر موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال بررسی شد. فاکتورها شامل ده اکوتیپ گشنیز: البرز ۳۱۱۲۹، قائن۳۸۹۱۲، قزوین ۲۰۰۶۱، مرکزی ۱۴۵۸۸، قائن ۳۸۹۲۲، قزوین ۲۳۷۸۸، بشرویه ۳۸۹۴۲، سربیشه ۳۸۹۲۲، مرکزی ۱۴۶۵۸،بشرویه ۳۸۹۴۳، در چهار سطح صفر (شاهد)، ۰/۱، ۰/۲، ۰/۴ مگاپاسکال بررسی و صفاتی نظیر: طول گیاهچه، درصد و سرعت جوانه زنی، استرس جوانه زنی، ضریب آلومتری و شاخص بنیه بذر اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که اکوتیپو تنش خشکی اثر معنیداری در سطح احتمال یک درصد بر تمامی صفات بررسی شده داشتند. بیشترین مقادیر صفات درخشکی صفر (شاهد) مشاهده شد و با افزایش خشکی به ۰/۱ مگاپاسکال مقادیر کاهش یافت و در ۰/۲، ۰/۴ مگاپاسکال هیچ یک از اکوتیپ ها قادر به جوانه زنی نبودند. اکوتیپ بشرویه ۳۸۹۴۳، نسبت به تنش خشکی مقاومت بهتری نسبت به سایر اکوتیپ ها داشت.

Keywords:

پلی اتیلن گلیکول , درصد جوانهزنی , شاخص بنیه بذر , شاخص استرس