سامره پوراسمعیل طالمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته اگروتکنولوژی، علوم علف های هرز، دانشگاه گیلان
المیرا محمدوند - استادیار، علوم علف های هرز ، علف های هرز، دانشگاه گیلان
بیژن یعقوبی - دانشیار، علوم علف های هرز، موسسه تحقیقات برنج کشور
جعفر اصغری - استاد، فیزیولوژی علف های هرز و علف کش ها، دانشگاه گیلان

هزار نی از خانواده Butomaceae و از علف های هرز اکوسیستم های آبی است که جمعیت آن در شالیزارهای شمال ایران درسال های اخیر افزایش یافته است. تاکنون علف هرز دیگری از خانواده هزارنی در مزارع برنج گزارش نشده است و شناختی ازکارایی علف کش ها در کنترل این علف هرز وجود ندارد. به منظور بررسی کارایی برخی علف کش های انتخابی شالیزار در کنترلهزارنی، آزمایشی گلدانی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۲ علف کش و سه تکرار در فضای باز در موسسهتحقیقات برنج کشور رشت در سال ۱۳۹۹ اجرا شد. مطابق ارزیابی های چشمی و اندازه گیری زیست توده، کارایی -علف کش ها در کنترل هزار نی بسیار متفاوت و از ۲۵ تا ۹۵ درصد متغیر بود. کارایی باریک برگ کش های پرتیلاکلر،اکسادیارژیل، تیوبنکارب و پندیمتالین به ترتیب ۱۸، ۳۳، ۴۰ و ۶۴ درصد بود. علف کش های سولفونیل اوره، فلوستوسولفورون، متازوسولفورون، بن سولفورون متیل و پیرازوسولفورون اتیل به ترتیب دارای ۸۰، ۸۶ و ۹۵ درصد کارایی و علف کش هایترکیبی پندیمتالین+ کلومازون، پیرازوسولفورون اتیل+ پرتیلاکلر (DF)، اتوکسی سولفورون+ تریافامون و پیرازوسولفورون اتیل+پرتیلاکلر (TB) به ترتیب دارای ۲۸، ۲۸، ۴۵ و ۷۹درصد کارایی در کنترل هزارنی بودند. بطورکلی نتایج این تحقیق نشان دادکه برای کنترل شیمیایی مطلوب هزارنی مصرف یک علف کش سولفونیل اوره ضرورت دارد.

اکولوژی، بیولوژی، علف هرز مهاجم، علف کش