شوری خاک یک مشکل جدی زیست محیطی است که ۳۳ درصد از زمین های کشاورزی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرارداده است. شوری فرآیندهای متابولیکی و فعالیت آنزیم ها را تغییر داده و تولید رادیکال های آزاد اکسیژن (ROS) را در گیاهانافزایش می دهد. استفاده از تنظیم کننده های رشد گیاهی برای تعدیل پاسخ گیاه به شرایط محیطی و کنترل بیان ژن ها بسیار مهماست. استروئیدها ، از جمله تستوسترون ، پروژسترون و بتااسترادیول ترکیبات لیپوفیلی با وزن مولکولی کم هستند که ازایزوپروئیدها مشتق می شوند و نقش های مختلفی در گیاهان به عنوان ترکیبات غشای سلول، تنظیم کننده های بیولوژیکی وپیام رسان های شیمیایی دارند. گزارش شده است که پاسخ گیاهان به تنش اکسیداتیو مانند شوری توسط هورمون های جنسیحیوانات تعدیل می شود. این آزمایش با هدف بررسی تاثیر کاربرد درون شیشه ای بتااسترادیول بر
تحمل شوری و تولید ریزغدهدر ژنوتیپ های سیب زمینی به صورت یک آزمایش فاکتوریل بر اساس طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۹ انجامشد. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری در سه سطح (۰، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار NaCl)، بتااسترادیول در سه غلظت (۰، ۱پیکومولار و ۱ میکرومولار) و ۱۰ ژنوتیپ سیب زمینی بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت شوری ، طول گیاهچه ، وزنگیاهچه و تعداد گره در گیاهچه کاهش یافته و محتوای (+)Na و نسبت (+)Na(+)/K افزایش می یابد. استفاده از یک پیکومولاربتااسترادیول تاثیر مثبت و معنی داری بر تعداد گره ، وزن گیاهچه و طول ریشه داشت. با این حال ، میزان این اثرات در بینژنوتیپ ها متفاوت بود. ژنوتیپ های G۳ ، G۲ و G۴ بیشترین طول و وزن گیاهچه را در تمام سطوح NaCl نشان دادند. با اینحال ، با افزایش غلظت نمک ، کمترین تغییر در وزن گیاهچه در ژنوتیپ G۱۰ مشاهده شد. بنابراین ، به نظر می رسد که اینژنوتیپ در شرایط درون شیشه ای بهتر می تواند شوری را تحمل کند. استفاده از بتااسترادیول محتوای (+)Na و نسبت (+)Na(+)/K ساقه را کاهش داد و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) را افزایش داد اما اثرات قابل توجهی بر فعالیت پلی فنل اکسیداز(PPO) و کاتالاز (CAT) نشان نداد. همچنین ، بیشترین تعداد و وزن میکروتیوبرها با استفاده از یک پیکومولار بتااسترادیولمشاهده شد. در کل ، تحقیق حاضر نشان می دهد که استفاده از بتااسترادیول خصوصا در غلظت یک پیکومولار آن تاثیر مثبتیبر رشد درون شیشه ای گیاهچه های سیب زمینی در شرایط تنش شوری دارد. بهینه سازی رشد گیاهچه در ریزازدیادی و تولیدمیکروتیوبر منجر به رشد بهتر گیاهان سیب زمینی و تولید مینی تیوبر در گلخانه می شود و تولید ریزغده ها در مقیاس صنعتی دررآکتورهای زیستی را بهبود می بخشد.