شکیلا غروری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد مقدم - دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
نسرین فرهادی - دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور مقایسه قابلیت تلقیح گونه های مختلف قارچ مایکوریزا در گیاه شنبلیله (.Trigonella foenum-groecum L) آزمایشیبر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهایاین آزمایش شامل تلقیح ده گونه مختلف قارچ مایکوریزا از چهار جنس های Glomus ، Scutellospora ، Gigaspora وAcalospora بود. صفات مورد ارزیابی شامل فعالیت آنت یاکسیدانی، فنل کل، فلاونوئید کل، کربوهیدرات محلول و درصدکلونیزاسیون بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثر همزیستی مایکوریزا بر کلیه صفات مورد مطالعه در این تحقیقدر سطح احتمال ۱ درصد معنی دار بود. بیشترین درصد کلونیزاسیون مربوط به قارچ Glomus mosseae بود. میزان فعالیتآنتی اکسیدانتی، فنل کل، فلاونوئید، کربوهیدرات محلول و درصد کلونیزاسیون تحت تاثیر گونه قارچ متفاوت بود. بر اساسنتایج این تحقیق و با توجه به اهمیت همزیستی گیاه با قارچ، برای افزایش پتانسیل آنتی اکسیدانی و بهبود صفات بیوشیمیاییکاربرد قارچ G. mosseae برای شنبلیله توصیه می شود.

شنبلیله، فعالیت آنتی اکسیدانتی، درصد کلونیزاسیون