طیبه خاکی فیروز
لیلا گنجی

هدف از این پژوهش بررسی قدرت تمیزی کمک ­طلبی تحصیلی، مشارکت فعال در مدرسه و هوش موفق در تفکیک دانش آموزان با و بدون رفتارهای خودناتوان­ ساز تحصیلی بود. طرح پژوهش، تابع تشخیص دوگروهی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش ­آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ به تعداد ۱۲۵۱۱۰ نفر دختر بودند. به این منظور تعداد ۱۰۰ نفر دانش ­آموز بدون رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی و ۱۰۰ نفر با رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی انتخاب شدند و به پرسشنامه­­­ های رفتارهای خودناتوان ساز جونز و رودوالت (۱۹۸۲)، کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریج (۱۹۹۷)، مشارکت فعال در مدرسه وانگ، ویلت و اسکلتس (۲۰۱۱) و هوش موفق گریگورنکو و استرنبرگ (۲۰۰۲) پاسخ دادند. داده­ های گردآوری شده با آزمون تحلیل تابع تشخیصی تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که با کمک اجتناب از کمک ­طلبی تحصیلی، مشارکت فعال در مدرسه و هوش موفق می­ توان رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی را پیش ­بینی کرد و تحلیل ممیزی توانست با ۷۷/۵ درصد پیش بینی صحیح دانش آموزان را به دو گروه با و بدون رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی طبقه بندی نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که اجتناب از کمک ­طلبی تحصیلی، مشارکت فعال در مدرسه و هوش موفق دانش ­آموزان سهم معنادار در پیش ­بینی رفتارهای خودناتوان­ ساز تحصیلی آنان دارند.

رفتارهای خودناتوان ساز تحصیلی, کمک طلبی تحصیلی, مشارکت فعال در مدرسه, هوش موفق.