اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تاب آوری، امید به زندگی و کاهش هیجانات منفی (افسردگی، اضطراب و استرس) زنان مبتلابه اسکلروز چندگانه: یک پیگیری دوماهه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان­درمانی مثبت نگر بر تاب­آوری، امید به زندگی و کاهش هیجانات منفی (افسردگی، اضطراب و استرس) زنان مبتلابه اسکلروز چندگانه: یک پیگیری دوماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه زنان مبتلابه اسکلروز چندگانه مراجعه کننده انجمن اسکلروز چندگانه شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰ نفر انتخاب و در یک گروه آزمایش (۱۵ نفر) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت روان درمانی مثبت نگر (۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای) قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس تاب­ آوری (RISC) کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، مقیاس امید به زندگی (ADHS) اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) لویباند و لویباند (۱۹۹۶) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ­­ها از طریق نرم­ افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود که روان درمانی مثبت نگر، تاب­ آوری، امید به زندگی و هیجانات منفی (افسردگی، اضطراب و استرس) زنان مبتلابه اسکلروز چندگانه به طور معناداری بهبود بخشیده است و نتایج در دوره پیگیری نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است (۰/۰۵>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که روان درمانی مثبت نگر می­ تواند به عنوان یک گزینه مداخله ­ای در افزایش تاب­ آوری، افزایش امید به زندگی و کاهش هیجانات منفی (افسردگی، اضطراب و استرس) زنان مبتلابه اسکلروز چندگانه مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords:

مثبت نگر , تاب آوری , امید به زندگی , هیجانات منفی , اسکلروز چندگانه.