گلریز محمدی - Department of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University
احمد کربلایی محمدمیگونی - Department of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University
سعید ملیحی الذاکرینی - Department of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University
مریم کلهرنیا گلکار - Department of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University

خلاصه هدف. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر طرحواره ­درمانی و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر سبک زندگی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی انجام شد.  زمینه. با توجه به اینکه سبک زندگی ناسالم یکی از تعیین کننده های اصلی بروز زودهنگام بیماری عروق کرونر در بزرگسالی و مرگ ناشی از آن است، لزوم ارائه مداخلات درمانی به این دسته از بیماران ضروری به نظر میرسد. روش کار. این پژوهش تجربی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، و پیگیری) بر روی نمونه ­ای از زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر در شهر تهران در سال­های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ انجام شد. تعداد ۴۵ نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفی ساده در دو گروه آزمون و یک گروه کنترل (۱۵ نفر در هر گروه) قرار گرفتند. گروه های آزمون و کنترل طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون، و پیگیری یک ماهه، با پرسشنامه سبک زندگی لالی، عابدی، و باقر کج­باف (۱۳۹۱) مورد سنجش قرار گرفتند. تعداد ۸ جلسه طرحواره­درمانی گروهی و ۸ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی (هر یک، هفته ای دو جلسه، به مدت ۴ هفته) در گروههای آزمون اجرا شد. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. یافتهها. هر دو مداخله بر سبک زندگی زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر موثر بودند (۰/۰۰۰۱P≤)، اما، رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی نسبت به طرحواره درمانی گروهی تاثیر بیشتری بر ارتقای سبک زندگی در زنان مبتلا به بیماری عوق کرونر قلبی داشت (۰/۰۰۰۱P≤). نتیجهگیری. آموزش استفاده از رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی به عنوان یک روش مداخله ای موثر در بهبود سبک زندگی زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر توصیه میشود.

Dialectical behavior therapy, Schema therapy, Lifestyle, Coronary heart disease, رفتاردرمانی دیالکتیکی, طرحواره درمانی, سبک زندگی, بیماری عروق کرونر