بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگر نوع استخدام (کارکنان رسمی و قراردادی) در شرکت خودروسازی سایپا آذین

یکی از مسائلی که امروزه پژوهش بر روی آن ضروری به نظر میرسد، مسئولیتپذیری اجتماعی کارکنان است. فضای بوروکراتیک و سلسله مراتبی بسیاری از سازمان ها باعث شده تا احساس تعهد و مسئولیت پذیری کارکنان در قبال سازمان و جامعه کمتر شود. این پژوهش با هدف تبیین رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگر نوع استخدام (رسمی و قراردادی) انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کارکنان واحد بازرگانی و واحد مهندسی شرکت خودرو سازی سایپا می باشند که به صورت تصادفی انتخاب شده اند و با استفاده از روش نمونه­گیری ۱۸۳ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. جهت گردآوری دادهای پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد سلامت سازمانی بر اساس مدل هوی و همکاران و پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی بر اساس مدل کارول استفاده شده است. به منظور آزمون فرضیه­های پژوهش از نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که سلامت سازمانی بر مسئولیت­پذیری اجتماعی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین نقش تعدیل گری متغیر نوع استخدام (رسمی یا قراردادی)  بر رابطه بین سلامت سازمانی و مسئولیت­پذیری اجتماعی کارکنان مورد تایید است؛ به طوری که اگر استخدام کارکنان به شکل رسمی باشد، تاثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی افزایش می یابد و اگر نوع استخدام قراردادی باشد، تاثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی کاهش خواهد یافت.

Keywords:

سلامت سازمانی , مسئولیت پذیری اجتماعی , استخدام رسمی , استخدام قراردادی