سنجش آمایش دفاعی و برخورداری فضا با بهره گیری از روش ترکیب خطی وزن دار و ضریب آنتروپی شانون (نمونه ی موردی؛ شهرستآن های استان سیستان و بلوچستان)

بررسی نابرابری و چگونگی پراکنش فضایی آن در محدوده های جغرافیایی مختلف، در سال های اخیر مورد اقبال برنامه ریزان و سیاستمداران قرار گرفته و وجود نابرابری در ابعاد مختلف آن، از نشانه های مهم توسعه نیافتگی به شمار می رود. از جمله عواملی که می تواند ثبات و پایداری نسبی را در مناطق ایجاد کند و تنش و منازعه را دست کم در حوزهی فقر و محرومیت اقتصادی بکاهد، توسعهی همگن و سازمان فضایی بهینه است. چنین امری باید در پی توسعه ی همه جانبه و همگن مناطق باشد و سازمان سیاسی فضا را بگونه ای سامان بخشد که شاخص های توسعه در آن رشد یابد و زمینه های محرومیت و نابرخورداری به حداقل برسد. بر این پایه، پژوهش پیش رو، با روش علی - مقایسه ای و بر پایه ی روش های تصمیم گیری چند معیاره، کوشیده است تا میزان توسعه و برخورداری فضایی شهرستآن های منتخب استان سیستان و بلوچستان را و کاری نماید. بدین منظور، پنج شاخص سرانهی فضای سبز شهری، معکوس بار تکفل، در صد باسوادی، معکوس خانوار به مسکن و ضریب اشتغال زنان انتخاب و میزان برخورداری پنج شهرستان چابهار، ایرانشهر، دلگان، کنارک و نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان از هر کدام از این شاخص ها با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار و ضریب آنتروپی شانون سنجیده شده است. نتایج این پژوهش، نشانگر آن است که شهرستان ایرانشهر از نظر بهره مندی از پنج شاخص یاد شده در رتبه ی نخست و شهرستان چابهار در رتبه ی دوم و شهرستآن های نیکشهر، دلگان و کنارک نیز به ترتیب بی بهره ترین شهرستان از مجموع چهار شهر

Keywords:

آمایش سرزمین , عدالت جغرافیایی , آمایش دفاعی , سیستان و بلوچستان