داوود افشاری - Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
محمد رمی - Department of Sports Physiology, Faculty of Sport Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran
کامبیز احمدی انگالی - Environmental Technology Research Center, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences
غلامعباس شیرالی - Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences
نرگس آزادی - Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences

سابقه و هدف: اندازه گیری ظرفیت انجام کار فیزیکی یکی از مباحث مهم فیزیولوژی کار است که به منظور بررسی برقراری تناسب بین کار و کارگر استفاده می شود. اجزای ترکیب بدنی ازجمله عوامل تاثیرگذار بر حداکثر ظرفیت هوازی است. ازاین رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مولفه های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی افراد بر ظرفیت انجام کار فیزیکی و ارائه مدل نهایی با استفاده از روش های مستقیم و دستگاهی به منظور تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۵۰ نفر از دانشجویان مرد به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور برآورد حداکثر ظرفیت هوازی از پروتکل بروس و تردمیل h/p/cosmos مدل Saturn استفاده شد. اجزای ترکیب بدنی افراد هنگام تست با استفاده از دستگاه آنالیز ترکیب بدن (Body Composition) مدل۳ .۳Olympia  اندازه گیری شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بررسی شد. درنهایت برای پیش بینی حداکثر اکسیژن مصرفی مدلی بر اساس آنالیز رگرسیون خطی ارائه شد. یافته ها: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان ۴/۷۵ ۴۴/۰۱±  (میلی گرم/ کیلوگرم/ دقیقه) برآورد شد. همچنین میانگین شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن دانشجویان به ترتیب ۴/۳۱± ۲۴/۰۳ کیلوگرم بر مترمربع و ۷/۶± ۲۰/۷۷ درصد و میانگین نسبت دور کمر به دور لگن افراد ۰/۸۰۳ تعیین شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین حداکثر ظرفیت هوازی و اجزای ترکیب بدنی ارتباط معنادار و منفی وجود دارد. نتیجه گیری: از آنجا که تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی به روابط و معادلاتی نیاز دارد که دقت و اعتبار قابل قبولی داشته باشد، لذا بر اساس نتایج مطالعه حاضر و مدل ارائه شده متغیرهای شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن نقش موثری در تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی دارند و می توان بر اساس مدل ارائه شده، حداکثر اکسیژن مصرفی را با دقت زیادی تخمین زد.

Body Composition Parameters, Bruce Protocol, Physical Work Capacity, اجزای ترکیب بدنی؛ پروتکل بروس؛ ظرفیت انجام کار فیزیکی