آرمان امیری - MSc of Occupational Health Engineering, Student Research Committee, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran۱.
پیام رشنودی - MSc of Occupational Health Engineering, Student Research Committee, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran۱.
سید مرتضی موسوی - MSc of Business management, Payame Noor University, Iran
لیلا شادیان خانکدنی - MSc of Occupational Health Engineering, Student Research Committee, Qazvin University of Medical Sciences, Qazvin, Iran۳

سابقه و هدف: با شیوع کووید ۱۹ ، استرس و اضطراب فراوانی در میان افراد جوامع مختلف ایجاد شد. در ایران نیز همچون دیگر کشورها، شیوع این ویروس پیامدهای روانی زیادی بر اقشار مختلف جامعه ازجمله پرستاران داشته است. هدف این مطالعه بررسی میزان استرس شغلی در پرستاران مواجهه یافته با کووید ۱۹ در بیمارستان های آموزشی شهرستان اهواز است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد-شاهدی در ۳۳۵ نفر از پرستاران، در دو بخش هدف (مواجهه یافته با بیماران کووید ۱۹ ) و گروه کنترل (مواجهه نیافته با بیماران کووید ۱۹ ) انجام شد. به منظور ارزیابی استرس شغلی از پرسش نامه اوسیپو استفاده شد. تحلیل های آماری مناسب در سطح معناداری ۰.۰۵ انجام شد. یافته ها: استرس شغلی با میانگین ۲۲.۵۶ ±۱۹۰.۵۹ و ۲۱.۵۲±۱۸۳.۰۷ به ترتیب در گروه هدف و کنترل تفاوت میانگین معنی داری داشت (۰.۰۵P<)، به طوری که استرس شغلی در گروه هدف بیشتر از گروه کنترل بوده است (۰.۰۵ P<). میانگین تمام مولفه های استرس شغلی بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (۰.۰۵ P<). همچنین استرس شغلی با متغیرهای جنسیت، فعالیت بدنی و وضعیت استخدامی رابطه معنی داری داشت (۰.۰۵ P<). نتیجه گیری: باتوجه به افزایش میانگین نمره استرس شغلی در اثر مواجهه با کووید ۱۹ ، در دسترس بودن راهکارهای پیشگیری یا درمانی موثر، تقویت سیستم خدمات روانی و همچنین برنامه ریزی مناسب به منظور کنترل عوامل دموگرافیکی اثرگذار بر استرس شغلی ازجمله فعالیت بدنی و بهبود وضعیت استخدامی پرستاران توصیه می شود.

COVID-۱۹, Job Stress, Nurses, Physical and Mental Health, استرس شغلی؛ پرستاران؛ سلامت جسمی و روانی؛ کووید ۱۹