یاسر محبی راد - دانشجوی دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
محمد رضا فدائی چافی - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران (نویسنده مسئول)
علیرضا علمیه - دانشیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

مقدمه: فتق دیسک کمر شایع ترین دلیل اختصاصی کمردرد مزمن است و تمرین درمانی یکی از اهداف مدیریت آن می­باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات ثبات مرکزی بر میزان فعالسازی عضلات شکمی و انعطاف­پذیری کمر مردان مبتلا به کمردرد مزمن اختصاصی بود.روش کار:  آزمودنی­های این کارآزمایی بالینی، ۲۰ مرد جوان و میانسال مبتلا به فتق دیسک کمر مراجعه کننده به فیزیوتراپی در رشت در نیمه اول سال ۹۹ بودند که به­صورت تصادفی در دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (۱۰ نفر) و شاهد (۱۰ نفر) قرار گرفتند. فعالیت الکتریکی عضلات مایل داخلی، مایل خارجی و راست شکمی توسط دستگاه الکترومیوگرافی، قدرت عضلات شکمی با آزمون پایین آوردن مستقیم پاها و انعطاف­پذیری کمر با آزمون نشستن و خمش اندازه­گیری شد. پروتکل تمرین گروه مداخله شامل ۸ هفته تمرینات ثبات مرکزی بود، در حالی­که گروه شاهد پیگیری می­شدند. تجریه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون­های تی همبسته و تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS انجام شد.نتایج: میزان فعالسازی هر ۳ عضله و قدرت و انعطاف پذیری پس از هشت هفته تمرین، بهبود معنی­داری داشت (۰۵/۰p<)   اما در گروه شاهد تغییرات معنی­داری نبود. با این حال تحلیل کوواریانس حاکی از تفاوت بین دو گروه در میزان فعالسازی هر سه عضله و انعطاف پذیری بود (۰۵/۰p<)؛ اما در قدرت عضلات تفاوت معنی­داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته­های ما نشان داد افراد دچار فتق دیسک پس از تمرین ثبات مرکزی از فعالسازی، قدرت و انعطاف پذیری بیشتری در عضلات تنه برخوردار می­شوند بنابراین می­توانند در مراحل توانبخشی مورد توجه قرار گیرند.

تمرینات ثبات مرکزی, فعالسازی, انعطاف پذیری, کمردرد مزمن اختصاصی