نقش ترتیب تمرین در افزایش مزایای تمرین ترکیبی (مقاومتی و هوازی) بر سختی شریانی مردان جوان مبتلا به فشار خون

مقدمه: تمرینات هوازی و مقاومتی دارای اثرات متفاوتی بر شاخصه های سیستم قلبی عروقی هستند.هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر ترتیب انجام تمرین ترکیبی بر سختی شریانی مردان جوان می باشد.روش کار: بیست شرکت کننده مرد با سطح پیش فشارخونی در دامنه سنی ۴۵-۳۰ سال به صورت در دسترس در ۳ گروه کنترل (۵=Cl; n) ، ترکیبی هوازی-مقاومتی (۷= ART; n) و ترکیبی مقاومتی-هوازی(۸= RAT; n) به انجام ۸ هفته پروتکل تمرین ترکیبی پرداختند. بخش هوازی تمرین شامل ۲۰ دقیقه فعالیت بر روی تردمیل یا دوچرخه کارسنج با شدت۸۹-۶۰ % ضربان قلب ذخیره (HRR) و بخش مقاومتی شامل کار با وزنه با ۸۴-۷۰ % یک تکرار بیشینه (۱RM) بود. سختی شریانی با استفاده از شاخص ضربان موج-نبض (PWV) اندازه گیری شد. مقایسه های آماری با استفاده از آزمونهای t همبسته و آنالیز کوواریانس انجام شد.نتایج: نتایج درون گروهی نشان داد تمرین در هر دو گروه تجربی باعث کاهش معنادار در سختی شریانی شد اما در مقایسه بین گروه ها تنها توالی RT اختلاف معناداری با دو گروه کنترل (۰۰۸/۰=P) و AR (۱۳۷/۰=P) داشت و تفاوت ها بین دو گروه CL و AR (۳۳۰/۰=P) غیرمعنادار بود.نتیجه­گیری: پیشنهاد می شود تمرین ترکیبی با توالی مقاومتی-هوازی انجام شود تا افراد از مزایای مربوط به کاهش خطرات بیماری قلبی عروقی بهره ببرند.

Keywords:

تمرین ترکیبی , سختی شریان , ترتیب تمرین , شاخص های همودینامیکی , فعالیت بدنی