مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بربیان ژن هایIRS-۱ و IRE-۱α درکاردیومیوسیت موش های چاق صحرائی نر مبتلا به دیابت نوع۲

مقدمه: تمرین تناوبی با حجم مناسب بیان ژن را در بیماران دیابتی تنظیم می کند و کاردیومیوپاتی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بربیان ژن هایIRS-۱ و IRE-۱α درکاردیومیوسیت موش های چاق صحرائی نر مبتلا به دیابت نوع۲ بود.روش کار: ۳۶ سر موش چاق صحرائی نر دیابتی به چهارگروه ۹ تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید نوع۱(HIIT۱:۱)، تمرین تناوبی شدید نوع۲(HIIT۲:۱)، کنترل دیابتی(DC)، کنترل سالم(NC). ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری پس از آن آزمودنی ها بیهوش شدند. سپس بطن چپ آنها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز، مقادیر انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. سنجش بیان ژنهای IRS-۱ و IRE-۱α با روش PCRReal time- و مقایسه گروه ها با آنووای یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تعیین اختلاف بین گروهی در سطح آلفای ۰۵/۰ استفاده شد.نتایج: بیان ژن IRS-۱ در هر دو گروه تمرین HIIT۲:۱ (۰۰۲/۰P=) و HIIT۱:۱ (۰۰۶/۰P=) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT۲:۱ نسبت به HIIT۱:۱ (۰۴۳/۰P=) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-۱α در هر دو گروه تمرین HIIT۲:۱ (۰۰۵/۰P=) و HIIT۱:۱ (۰۰۷/۰P=) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT۲:۱ (۰۰۱/۰P=) نسبت به HIIT۱:۱ کاهش معناداری داشت. میانگین مقادیر وزن و شاخص مقاومت به انسولین در گروه HIIT۱:۱ و گلوکز در گروه HIIT۲:۱ به صورت معناداری کمتر بود.نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید نوع ۲ با تاثیر بالاتر برکاهش بیان ژن هایIRS-۱ و IRE-۱α در کاردیومیوسیت موش های چاق دیابتی احتمالا می-تواند بد تنظیمی ژن را بهبود بخشد.

Keywords:

تمرین تناوبی شدید , IRS-۱ و IRE-۱α , دیابت نوع۲