محمدرضا مشایخی - دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
محسن ساری - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
نعیم عرفانی مجد - دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مرتضی رضایی - موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات اوره آهسته رهش (با نام تجاری نیتروزا) در مقایسه با اوره معمولی، با یا بدون افزودن ملاس، بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی بره های پرواری بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار شامل کنترل، دو منبع نیتروژن غیر پروتیینی اوره معمولی (۶/۱ درصد) و اوره آهسته رهش (۸/۱ درصد) با یا بدون ملاس (صفر و ۲۰ درصد) و ۷ تکرار با استفاده از ۳۵ راس بره نر عربی، به مدت ۱۰۵ روز انجام شد. جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز افزودن ملاس به جیر ه، در مقایسه با گروه کنترل، موجب ایجاد تغییر در افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، وزن نهایی پروار، صفات و وزن قطعات لاشه، فراسنجه های رنگ سنجی گوشت و قابلیت هضم مواد مغذی نشد. در جیره های حاوی اوره غلظت پروپیونات و نیتروژن آمونیاکی شکمبه، نسبت به جیره کنترل، بالاتر بود. افزودن ملاس به جیره موجب افزایش غلظت بوتیرات و کل اسیدهای چرب فرار شکمبه نسبت به جیره کنترل شد. در تیمار کنترل، pH شکمبه نسبت به تیمار های حاوی منابع نیتروژن غیر پروتیینی پایین تر بود. همراه شدن ملاس با اوره، باعث کاهش نیتروژن اوره ای خون شد. در کل نتایج آزمایش نشان داد که اگرچه جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز همراه شدن ملاس با آن، در جیره های پرکنسانتره برخی فراسنجه های تخمیری شکمبه و متابولیت های خونی را تحت تاثیر قرار داد ولی این تغییرات به اندازه ای نبود که بتواند بهبودی در عملکرد پروار و قابلیت هضم مواد مغذی ایجاد نماید.

اوره آهسته رهش, ملاس, عملکرد پروار, تخمیر شکمبه, قابلیت هضم