تعیین ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی سیلاژ بوته گوجه فرنگی فرآوری شده با سطوح مختلف تفاله خشک چغندرقند به روش کیسه های نایلونی و تولید گاز

ترکیبات شیمیایی، تجزیه پذیری شکمبه ای و تولید گاز به روش آزمایشگاهی سیلاژ بوته گوجه فرنگی فرآوری شده با تفاله خشک چغندرقند با استفاده از سه راس گاو نر بالغ هلشتاین دارای فیستولای شکمبه ای دائمی تعیین شد. نمونه های آزمایشی جمع آوری و بخشی از آن خشک و بخش دیگر با سطوح ۰، ۴ و ۸ درصد تفاله خشک چغندرقند در کیسه های نایلونی سیلو شدند و پس از بازگشایی، آزمون تولید گاز انجام شد و بخشی از نمونه ها برای تعیین خصوصیات تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و دیواره سلولی در ساعات متوالی استفاده شد. ترکیب شیمیایی بوته گوجه فرنگی نشان داد که این گیاه به ترتیب محتوی ۲۶، ۱۴، ۲/۴۰، ۳/۲۸ و۶/۱۹ درصد ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز و خاکستر خام است. فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک شامل، بخش سریع تجزیه (a)، بخش کندتجزیه (b) و ثابت نرخ تجزیه (c) درنمونه سیلاژ فرآوری شده با سطوح ۰، ۴ و ۸ درصد تفاله خشک چغندرقند به ترتیب برابر با ۶۹/۲۱، ۹۷/۴۴، ۰۶۹/۰ و ۵۷/۲۰، ۱۵/۴۵، ۰۶۷/۰ و ۱۲/۲۵، ۱۱/۴۳،۰۹۷/۰ درصد در ساعت بود. همچنین، فراسنجه های تولید و نرخ تولید گاز، ماده آلی قابل متابولیسم و انرژی قابل متابولیسم نمونه های آزمایشی به ترتیب برابر با ۷۹/۴۸، ۲۶/۵۴، ۶۰/۵۴ میلی لیتر به ازای گرم ماده خشک، ۰۴۸/۰، ۰۵۵/۰، ۰۵۸/۰ میلی لیتر در ساعت، ۱۷/۷۵، ۵۸/۷۸، ۵۵/۷۵ گرم در ۱۰۰گرم ماده خشک و ۵۵/۷، ۵۲/۸، ۷۵/۸ مگاژول در کیلوگرم ماده خشک تعیین شد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان می دهد که بوته گوجه فرنگی دارای ترکیبات مغذی مورد نیاز نشخوارکنندگان بوده و عمل آوری با موادی مانند تفاله خشک چغندرقند باعث افزایش ارزش غذایی آن می گردد.

Keywords:

تجزیه پذیری , ترکیب شیمیایی , تولید گاز , سیلاژ بوته گوجه فرنگی